.
.
.
.
.
.
‘ฉันอยากให้เธอรู้นะ..ว่าฉันพยายามอย่างที่สุดแล้ว ; แอช’
.
.
.
.
.
.
“ 3 4 5 and 6 7 .. อ๊ะ!” ตุ๊บ! ตุ๊บ! สองร่างที่ปะทะกันกระเด็นไปคนละทิศก่อนแต่ละคนจะทิ้งตัวจนก้นกระแทกลงกับพื้นแม้
“แอช! นายทำบ้าอะไรของนายเนี่ย ครั้งที่สามแล้วนะเว้ย” เพื่อนร่วมวงตวาดเสียงดุใส่ร่างหนาที่ลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างเหลืออด ก็จะไม่ให้หัวเสียได้อย่างไรก็ในเมื่อเจ้าตัวเอาแต่เหม่อจนทุกครั้งที่ซ้อมก็เผลอไปชนคนนั้นคนนี้จนการซ้อมต้องชะงักหลายต่อหลายครั้ง
“ห๊ะ.. เอ่อ ขอโทษทีว่ะ” เพียงเท่านั้นก็รีบหยัดตัวขึ้นยืนเหมือนเดิม
“นายไม่ต้องแล้วหละแอชซ้อมไปก็เท่านั้นแหละตอนนี้” พี่ผู้จัดการที่เฝ้าดูการซ้อมอยู่ตลอดมีหรือจะไม่รู้ว่าตอนนี้จิตใจเขาแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวถึงแม้เขาจะดูเหมือนเดิมแต่หารู้ไม่ว่าเขาไม่ได้มีสมาธิกับการซ้อมตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
“แต่พี่ครับ..”
“ไม่ต้องแต่ นายกลับไปพักก่อนไป ”
