ดื้อขนาดนี้ต้องดุให้เข็ด-

แกล้ง

"สวัสดีครับคุณฉัตรตรี"

"สวัสดีครับคุณเคลวิน"เคลวินเอ่ยทักทายคนตรงหน้าซึ่งเป็นลูกค้าคนสำคัญของบริษัททำให้เขาต้องมาต้อนรับด้วยตัวเอง

"งั้นเรามาเริ่มคุยกันเลยดีไหมครับ"ชายหนุ่มเป็นคนเปิดประเด็นในทันที

"ได้ครับ"ชายวัยห้าสิบปีตอบตกลงในทันที เพราะเห็นถึงความมุ่งมั่นของคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก

ชายหนุ่มพูดคุยเรื่องธุรกิจกันยาวนาน การค้าขายครั้งนี้ค่อนข้างสำคัญกว่าทุกๆครั้งเพราะสินค้าจำนวนมากและราคาค่อนข้างสูงเลยทีเดียว ถ้าหากพลาดไปเพียงนิดเดียวความเสียหายที่ได้รับจะทวีคูณมากขึ้นไปอีก ทำให้ต้องวางแผนกันอย่างละเอียดรอบคอบและป้องกันการถูกลอบกัดจากพวกคิดไม่ซื่อทั้งหลายแหล่

เวลาล่วงเลยจากเที่ยงเป็นบ่าย จากบ่ายมาเป็นเย็น จากเย็นมาเป็นค่ำ ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิทหมดแล้ว เคลวินมองออกไปข้างนอกอย่างเหม่อลอยตอนนี้จิตใจของเขาไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วคิดถึงแต่ร่างบางที่เขานอนกอดมาสองคืนแล้ว

ฉัตรตรีมองชายหนุ่มที่ใจเหม่อลอยออกไปผู้ผ่านประสบการณ์มามากมายอย่างเขาก็พอจะรู้ว่าเคลวินนั้นอยากจะกลับไปหาคนของตัวเองแล้วอย่างแน่นอน ไม่งั้นก็คงไม่มีอะไรมารบกวนใจชายหนุ่มไฟแรงและเก่งกาจอย่างเคลวินได้หรอก

"ผมว่าทุกอย่างโอเคแล้วนะ เอาตามนี้เลย"ฉัตรตรีเอ่ยขึ้น

"งั้นผมให้ลูกน้องจัดการตามนี้แล้วกันนะครับ"เคลวินหันไปสั่งเลขาคนสนิทพลางส่งแฟ้มเอกสารทั้งหมดให้

"คุณเก่งสมคำร่ำลือจริงๆนะครับ ยินดีที่ได้ร่วมงานนะครับ"

"เช่นกันครับ ยังไงก็ขอบคุณที่เลือกค้าขายบริษัทของครอบครัวของผมมาตลอดนะครับ"

"งั้นผมกลับก่อนนะครับ คุณก็รีบกลับล่ะเดี๋ยวเธอคนนั้นของคุณจะรอนาน"ฉัตรตรีเอ่ยแซวเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง

เคลวินยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะรีบเก็บของเพื่อกลับไปหาหญิงสาวทันที แต่เขาก็ไม่ลืมที่จะซื้อเค้กช็อกโกแลตที่หญิงสาวอยากกินกลับไปด้วย

ทางด้านชูครีมที่ใช้เวลาวันนี้ทั้งวันไปกับการอ่านหนังสือรอคอยเวลาที่ชายหนุ่มจะกลับมา ตั้งแต่เที่ยงจนถึงตอนนี้ซึ่งมืดแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอเลยสักอย่างนอกจากน้ำเปล่า เพราะเธอนั้นเป็นคนที่ไม่ชอบกินข้าวเอาซะเลย แล้วขนมกับของกินทุกอย่างก็ดันมาหมดซะอีกเลยทำให้เธอรู้สึกไม่อยากกินอะไร รอคอยแต่เค้กช็อกโกแลตที่ฝากชายหนุ่มให้ซื้อมาให้

หญิงสาวนั่งอ่านหนังสือจนเผลอหลับไปอีกแล้ว จะว่าเธอเป็นคนขี้เซาก็ได้เพราะเธอเป็นคนที่ง่วงนอนได้ง่ายและหลับง่ายมากด้วย ร่างบางที่นอนฟุบไปกับโซฟาบริเวณห้องนั่งเล่น

เคลวินที่เดินเข้ามาภายในบ้านก่อนจะพบว่าหญิงสาวนอนหลับที่โซฟาแล้ว เขาได้แต่ยิ้มพลางส่ายหัวให้กับความขี้เซาของคนตัวเล็ก หลับแต่ละครั้งไม่เคยไปนอนหลับบนเตียงดีๆเลยสักครั้ง

เคลวินเดินไปที่ห้องครัวก่อนจะพบว่าอาหารในตู้เย็นหมดเกลี้ยงและอาหารอย่างอื่นก็เช่นกัน โชคดีที่เขาซื้ออาหารกลับมาด้วยเพราะรู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวคงยังไม่ได้กินอะไรแน่ๆ

"พี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่ปลุกล่ะ"เสียงหวานดังมาจากทางด้านหลังของชายหนุ่ม ชูครีมที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นกล่องเค้กช็อกโกแลตที่วางอยู่ตรงหน้าก็รู้ได้ทันทีว่าชายหนุ่มกลับมาแล้ว จึงเดินมาดูที่ห้องครัวก็พบว่าสิ่งเธอคิดไว้เป็นความจริง

"ก็เห็นว่าหลับอยู่เลยไม่ปลุกไง ไปนั่งรอสิ เดี๋ยวพี่ยกออกไปให้"

"เดี๋ยวหนูช่วยดีกว่า"หญิงสาวเดินไปช่วยยกอาหารแบ่งกับเขาคนละจานถือมานั่งที่โซฟาห้องรับแขก

ระหว่างที่ทานอาหารก็ดูหนังไปด้วยทำให้ไม่ได้คุยอะไรกัน พอทานเสร็จก็เป็นเคลวินที่เป็นคนเอาจานไปล้าง เพราะแน่นอนว่าตราบใดที่เขาอยู่เธอจะไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง ยกเว้นเรื่องนั้นอย่างเดียว

"ลองชิมสิ อร่อยไหม"เค้กช็อกโกแลตที่ถูกจัดใส่จานวางอยู่ตรงหน้าของหญิงสาว ชูครีมมองขนมตรงหน้าอย่างตื่นเต้นพลางตักเข้าปาก

"อืม อร่อยมากเลย พี่ลองชิมสิ"หญิงสาวตักเค้กขึ้นมาป้อนชายหนุ่ม

"ก็อร่อยดี"

"อร่อยจะตายไป ไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนั้นเลยนะ"ชูครีมหันไปว่าชายหนุ่มที่ทำหน้าเยาะเย้ยเธอ แล้วจึงหันมาสนใจกับของกินตรงหน้าต่อ

"กินได้แค่ครึ่งนี้นะ ที่เหลือเอาไว้กินพรุ่งนี้ต่อ มันไม่ดีต่อสุขภาพ"เคลวินรีบหยิบจานขนมเค้กส่วนที่เหลือออกมาเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกินเยอะเกินไปแล้ว อีกทั้งยังกินข้าวน้อยกว่าคนปกติกินไปเยอะมาก

"โห แต่หนูยังอยากกินอีกนี่นา"

"งั้นคืนนี้พี่บวกเพิ่มอีกนะ พรุ่งนี้ไปทำงานไม่ไหวอย่ามาว่าพี่นะ"

"กะ ก็ได้"สุดท้ายเธอก็ต้องยอมแพ้เคลวินอีกแล้ว ครัง้ต่อไปเธอจะไม่มีทางยอมแพ้เขาเด็ดขาด

ชูครีมจัดการเค้กตรงหน้าจนหมดเรียบแล้วจึงรีบตรงดิ่งขึ้นห้องทันที เพราะอยากจะแก้แค้นชายหนุ่มที่ให้เธอกินเค้กแค่ครึ่งก้อน เธอรีบล็อกประตูห้องทันทีก่อนจะวิ่งเข้าไปอาบน้ำสบายใจเฉิบ แต่เธอคงลืมไปว่าเขานั้นมีกุญแจห้องของเธอ และเขานั้นแอบไขกุญแจเข้ามาในห้องเธอเรียบร้อยแล้ว แถมยังรอจัดการเธออยู่อีกด้วย