EP4.1 ll ไม่มีเเฟนนะ รู้ยัง? [1]
1230 Words
Namploy says…
“พี่เป็ด พี่จ๋อ วินบอกมีเรื่องจะคุยด้วย ให้ไปหาที่หอสมุด” ฉันหันไปบอกคนทั้งคู่ที่นั่งข้างๆ พวกเขาพร้อมใจกันเลิกคิ้วสูง เพราะร้อยวันพันปีอัศวินไม่เคยจะอยากคุยกับชาวบ้านชาวช่องสักเท่าไหร่
“ตอนนี้เหรอ?” พี่เป็ดทำหน้างง เขาเป็นคนที่ไม่ถึงกับหล่อสะดุดตา แต่ถ้ามองไปนานๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างทำให้ละสายตาไม่ได้ ถ้าจะให้นิยามคงเรียกว่าคนมีเสน่ห์มั้ง ยิ่งรู้จักยิ่งน่ารักอะไรประมาณนั้น ทำไมในแชร์เฮ้าส์ที่ฉันอยู่ไม่มีคนประเภทนี้บ้างวะ แง่ง “ไอ้วินเนี่ยนะ?” เขาขมวดคิ้วหันไปสบตากับพี่จ๋ออย่างสงสัย
“วินบอกด่วนมาก”
“ชีวิตไอ้วินมันมีเรื่องด่วนกับชาวบ้านเค้าด้วยเหรอวะ?” พี่จ๋อทำหน้าตาไม่อยากจะเชื่อ อีตานี่สงสัยทำกรรมไว้เยอะนะ ไม่มีใครเชื่อถือเอาซะเลย น่าสงสาร “นอกจากเรื่องเมีย มันเคยสนใจเรื่องอื่นด้วยเหรอวะ?”
“ปากเสียไปเรียกฟ้าว่าเมียได้ไง ไม่ให้เกียตริผู้หญิงเลยนะมึง” พี่เป็ดกระทุ้งสีข้างคนหน้าดุ เห็นไหม ฉันถึงได้บอกไงว่าพี่เป็ดยิ่งรู้จักยิ่ง… “มันต้องเรียกภรรยาทางพฤตินัย”
น่ารักมั้ง -*-
“เอาไงอ่ะ” ฉันกะพริบตาปริบๆ ความจริงวันนี้เป็นวันเกิดของฉัน เลยอยากให้ทุกคนมาอยู่รวมตัวกัน แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครจำได้เลยสักคน ไม่สิ ฉันไม่เคยบอกด้วยล่ะมั้ง แบบว่าเรื่องในมันสมองเยอะเกินไปเลยลืมบอกอ่ะ T_T แงๆ
“ถ้าพวกเราไป แล้วพลอยจะอยู่กับใครวะ?” พี่เป็ดหันมามองหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง ความหวังอันน้อยนิดกะจิริดเริ่มก่อตัวเป็นโตเกียวทาวเวอร์ เห็นไหม ถึงพี่เป็ดจะกวนประสาทไปนิดนึงแต่ก็ยังน่ารักอยู่ดี ผิดกับอีกคน…
“แก่แล้ว อยู่คนเดียวก็ได้มั้ง” อีพี่จ๋อพูดลอยหน้าลอยตาไม่สนใบหน้าวิงวอนฉันสักกะนิด หนอย… แก่แล้วอะไรล่ะ หน้าฉันยังสิบห้าอยู่นะเฟ้ย
“ตีนแน่ะ -_-^” ฉันเบะปาก
“เดี๋ยวไอ้แว๊นก็มาไม่ใช่ไง๊? แฟนกันนิ เห็นกระหนุงกระหนิง มุ้งมิ้งกันทุกวัน” อีพี่จ๋อร่ายต่อ ทำเอาฉันแค่นหัวเราะ ไล่เตะกันเนี่ยนะกระหนุงกระหนิง พลอยขอให้พี่พูดใหม่และทบทวนในหัวใจว่ามันถูกต้องจริงหรือไม่… =_=!
“ตลกเหอะ! เป็นแฟนกับแว๊น ขออยู่กับแตงล้านขึ้นคานจนตายดีกว่า” ฉันเถียง แค่นึกก็สยองขวัญ ยึกยึ๋ยกระจึกกระจึ๋ยพิลึกกึกกือที่สุด โอ๊ย ขนแขนแสตนอัพ!
“แตงล้าน?” พี่เป็ดมองหน้าฉันนิ่งทำเอาฉันชะงัก แฮ่ๆ ก็แค่ปากมันพาไป ไม่ได้ใช้ทำอะไรเลยจริงๆ น้า ฉันลักจำเขามาจากข่าว
หนังสือพิมพ์อ่ะ ก็เห็นผู้หญิงเปล่าเปลี่ยวเดียวดายเอาแตงล้านยัดใส่อะบูดาบีเพื่ออะหุอะฮิ ครุคริ เพราะไม่มีสามีช่วยไง๊ โอ๊ย ช่างเถอะ ขอเซ็นเซอร์ เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกัน อ๊าย อีพลอย แกคิดเรื่องบ้าอะไรของแกเนี่ย >_“มันชอบพลอย” ประโยคส่งท้ายของพี่จ๋อทำให้ฉันตะลึงงันจนเกิดปัญหากับระบบลำไส้ทำให้น้ำที่ค้างเติ่งอยู่ในลำคอย้อนศรกลับมาพร้อมๆ กับที่ร่างสูงของใครบางคนเดินเข้ามาใกล้ ใกล้ขนาดที่ว่า…
- Writer
