“อ้าว ถ้าไปด้วยก็มานี่ดิ จะเดินไปไหน?” ไอ้แว๊นเลิกคิ้วสูงเมื่อเห็นฉันเดินไหวๆ ไปถึงบันไดเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าฉันจะทำไปเพื่ออะไร แต่พอได้ยินว่าแว๊นจะพาฉันไปบ้านเพื่อนเขา ฉันเลยคิดว่าต้องแต่งตัวดีๆ หน่อย จะไปสภาพอีเพิ้งหน้าผียังไม่มีศาลแบบนี้ได้ไง เสียเครดิตหมด
“ไปเปลี่ยนเสื้อดิ รอแป๊ป” ฉันตอบทำให้ร่างสูงอมยิ้มพึงพอใจ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงแซวกิ๊วก๊าวที่ฉันเกลียด เฮอะ ฉันก็แค่สงสารเขาหรอกนะ เลยจะไปเป็นเพื่อนด้วย แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้รู้สึกนึกครึ้มอกครึ้มใจ…
อยากใส่เสื้อลายสก๊อตสีแดง…
“เฮ้ยยย”
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย!” อัศวินตะโกนดังลั่นบ้านพร้อมกับหันปลายนิ้วชี้มาทางฉันที่ใส่เสื้อลายสก๊อตสีแดงเหมือนไอ้แว๊นเปี๊ยบๆ เขาเบิกตาโพลงก่อนจะสะกิดพี่เป็ด พี่จ๋อมาดูจนฉันรู้สึกอยากจะก้าวถอยหลังแล้วไปเปลี่ยนเสื้อซะเดี๋ยวนี้ โอ๊ย แค่ใส่เหมือนกัน จะเว่อร์ไปทำไมฮะ! เสื้อลายนี้ไม่ได้มีตัวเดียวในโลก
