Tila tumigil ang mundo ni Vivianne nang maramdaman ang kabuuan ni Beckett sa loob niya. Mabilis at mapusok itong sumagad sa kan’ya, dahilan para makuyom ni Vivianne ang magkabilang kamay habang paulit-ulit na sumisinghap.
“Tangina…” mahirang mura ni Vivianne habang nag-uunahan sa pagtulo ang kan’yang luha. “Putangina mo, Beckett! V.irgin ako, gago—Tangina parang may napunit pa nga!”
Suddenly, Vivianne’s body became weak. Biglang nanginig ang mga binti niya at tila matutumba na siya. Mabuti na lang at nakahawakan ni Beckett ang magkabilang kamay niya para masuportahan ang balanse.
Hindi sumagot si Beckett, pero hindi rin ito gumalaw. He wanted her to get used to his size first, and Vivianne appreciated it. Sa posisyon kasi nila ngayon ay halos maabot ni Beckett ang kadulu-duluhan ng loob
