14 ฉันไม่อยากทำอีก
“ไม่ต้องห่วงนะคะ ตาพอหาเงินได้ค่ะแม่”
มือบางลดโทรศัพท์ลงหลังจากคุยเสร็จ ด้วยความเป็นห่วง พ่อกับแม่เลยโทรมาหาถามข่าวคราวเป็นปกติ แต่ด้วยว่าช่วงนี้การค้าขายไม่ได้เงิน สองสามีภรรยาหนักใจเพราะไม่มีเงินส่งให้ลูกจ่ายค่าเทอมแสนแพง จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น สลิตาหยุดเรียนไปหลายวัน เพื่อทำใจ... เงินมากมายที่ได้มาไร้ค่าไร้ความหมาย เมื่อจิตใจมันห่อเหี่ยวไร้ความภาคภูมิใจ เธอได้แต่นั่งมองมัน เงินสดห้าหมื่นกว่า มันเยอะแยะมากพอให้เธอจ่ายค่าเทอม ค่ากินอยู่ไปได้อีกหลายเดือน
ทว่าสลิตากลับไม่ยินดียินร้าย เอาแต่ร้องไห้อดสูในความคิดน้อยของตัวเอง
เวลาผ่านไปเธอต้องฝืนใจลุกมาสู้ต่อ ยังต้องเรียนให้จบ หางานดีๆ ทำ จะได้ไม่ลำบากและไม่ต้องทำอะไรสิ้นคิดแบบนี้อีก สลิตาคิดได้แบบนั้นก็ลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัวหอบหนังสือสำหรับเรียนวันนี้ออกจากห้อง
“อ้าวตา ฉันนึกว่าเธอไปเรียนแล้ว”
เสียงทักจากห้องฝั่งตรง
