43 หึง
ปราการไม่ได้นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ ร่างสูงยืนพิงผนังกระจก มองทิวทัศน์กรุงเทพฯ ช่วงนี้ยังไม่สายมากรถราบนท้องถนนแน่นขนัด ตึกอาคารสูงขึ้นกันยิ่งกว่าดอกเห็ด มันเป็นความงามความน่าดูในอีกมุมหนึ่งถ้าคิดในแง่บวก แต่ตอนนี้ชายหนุ่มไม่มีความรู้สึกอยากดูอยากชื่นชม เขาได้ยินเสียงประตูเปิดและปิดในเวลาไล่เลี่ยกันจึงหันมามอง
“รายงานการจัดซื้อ...ค่ะ”
หญิงสาวบอก คำหลังแผ่วเบา สถานภาพที่ต่างกัน สลิตาไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี ในใจก็ยังมีความรู้สึกน้อยอกน้อยใจอยู่... เธอเลยมองเขาแป๊บเดียว เดินเอาแฟ้มไปวางที่โต๊ะ
ปราการเดินมาดักหน้าไว้ เกี่ยวเอวบางลากร่างนุ่มเข้าสู่อ้อมแขนทันที
“ทำอะไร! ปล่อย!”
สลิตาหน้าชาวูบ กลัวจะมีใครเข้ามาเห็น จู่ๆ ปราการก็รวบร่างไปกอด หญิงสาวหน้าตาเลิ่กลั่ก คนกอดเลยหอมแก้มซ้ายขวาเพิ่มไปอีกข้างละหนึ่งครั้งด้วยความคิดถึง
“กอดแฟนตัวเองเป็นไรไป”
“ฉันว่านายไปกอดผู้หญิงของ
