แล้วเหตุใดอิ่นสิงอี้จึงชอบเรื่องแบบนั้น คงเพราะมันทำให้นางลืมการกดขี่ข่มเหง จากแม่เลี้ยง น้องสาว รวมถึงท่านย่าที่มักเข้มงวดกับนาง อีกทั้งนางเป็นคนงาม มีชายหนุ่มหล่อเหลาคลั่งไคล้เสมอ นางจึงยอมรับว่า ชอบเพ้อฝันว่าตนได้ครองรักชายแสนดีสักคน แต่อนิจจา ในจวนอิ่น ล้วนมีแต่คนอยากผลักไสนางไปให้ ขุนนางบ้าตัณหา เพราะพวกเขาริษยาความงามของอิ่นสิงอี้
“อื้ม... อี๊... ไม่นะ!”
อิ่นสิงอี้ร้องอย่างนั้นอีกหน ก่อนที่ริมฝีปากนางจะถูกอีกฝ่ายชกชิมอย่างเร่าร้อน
เขาดูด ขบเม้มเบาๆ เพียงเท่านั้นวิญญาณก็เหมือนจะหลุดออกจากร่าง
พอนางใช้สองมือทุบไหล่หนา ก็กลายเป็นว่าทำให้ร่างกายชายหนุ่มที่มีผ้าผืนบาง และเสื้อคลุมนางปกปิดอยู่เลื่อนหล่นออกจากตัวเขา
หญิงสาวไม่อยากเห็นเรือนกายที่ชวนให้หวามใจ นางอยากวิ่งหนีสุดชีวิต ด้วยคาดคะเนได้ว่า ตนคงไม่อาจสลัดเรื่องเลื่อนเปื้อนในหัวได้แน่ หากใกล้ชิดอีกฝ่ายเช่นนี้ อาจเป็นนางที่ปลุ
