RHEA'S POV
"Dinalhan kita ng makakain." Napa-tigil si Rhea ng marinig ang boses ni Tita Abby.
Pumasok na ito sa silid at hawak ang tray lamang pag-kain, naamo'y ni Rhea ang masarap na hinanda nito subalit wala pa din siyang gana. Kay lungkot ako tinitigan ni Tita Abby, siguro nasasaktan din ito kong ano man ang sinapit ko ngayon.
Nilapag ni Tita Abby ang hawak na tray malapit sa kama, kong saan naka-upo si Rhea at umupo ito sa gilid nang kama.
"Kailangan mong kumain Rhea," mahinang paalala nito. Pinunasan ni Rhea ang bakas ng luha sa pisngi at pag hahapdi ng mata sa walang humpay na kaiiyak. Wala naman ibang mapuntahan si Rhea kundi sa bahay ng Auntie Abby, na minsang kumupkop at nag alaga sa akin. Sobra na akong nahihiya sakaniya dahil ganito niya ako masasaksihan. Si Tita Abby ang u
