EP4 ความจริง
1573 Words
"ฮึก ~~ พี่คิน ฮือ พี่ทำแบบนี้กับหนูได้ยังไง พ..พี่นอนกับแฟนเพื่อนตัวเองได้ไงฮือ~~~พี่ นาว กล้าสวมเขาให้พี่วายุได้ไงคะพี่สองคนไม่รู้สึกผิดบ้างหรอ"
"กรี๊ด!! อร๊ายฉันมาอยู่ที่นี่ได้ไง อเกน ฟังพี่นะมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด"
ตึกๆ ตึกๆ
"ไอคิน ไอเหี้ย มึง" ตุบ!! ผัวะ ผัวะ เสียงวายุต่อยคนที่นอนเผลอๆ อยู่บนเตียงกับเเฟนสาวตัวเอง
"อะไรวะ อเกน อเกน เป็นไรคะ บอกพี่สิ ใครทำอะไรหนูคะ"ภาคินพูดออกมาอย่างร้อนรน กลัวว่าใครจะทำอะไรเธอ
"ก่อนมึงจะถามมึงจะถามน้องกูมึงดูมึงก่อนว่ามึงทำระยำอะไรไว้"
"เห้ย อะไรเนี่ย!!!!" ภาคินตกใจสุดขีดที่เห็นตัวเองนอนเปลือยอยู่บนเตียงกับแฟนเพื่อนรักตัวเอง
"อเกนๆ อเกนๆ ฟังพี่นะมันไม่ใช่อย่างที่เธอคิด" เมื่อเห็นคนรักน้ำตาอาบแก้มก็รีบร้อนรนอธิบายให้เธอรับรู้
"หึไม่ใช่อย่างที่เธอคิด ตอนเอาพี่รู้สึกอะไรมั้ยห้ะ! นึกถึงหน้าหนูบ้างไหม" หญิงสาวตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
"ป่าว พี่ไม่ได้ทำเธอเชื่อพี่นะ"
"ฮรึก~~~ พี่ทำแบบนี้ทำไม" ชายหนุ่มร้อนใจรีบใส่กางเกงเดินมาจับมือแฟนสาวตัวเอง
"ปล่อยค่ะ อย่าเอามือสกปรกมาจับฉัน" หญิงสาวดึงมือออกจากการกอบกุมของอดีตคนรัก
ชายหนุ่มเงียบทันทีเพราะตลอดที่คบกันมาหญิงสาวไม่เคยพูดอะไรแบบนี้เลยสักครั้ง
หญิงสาวแกะมือแฟนหนุ่มตัวเองทิ้งอย่างไม่ใยดีพร้อมเอ่ยคำปากอย่างที่ชายหนุ่มไม่เคยอยากจะได้ยินออกมา
"เรา... เลิกกันเถอะค่ะ"
"ไม่ ไม่ อเกน พี่ไม่เลิก" เขาพยายามจะกอดเธอแต่เธอรับขยับออกห่าง
"ปล่อยค่ะ เชิญไปเสวยสุขกันสองคนเถอะ" เธอพูดเสียงสั่นเครือ
"อเกน อเกน รอพี่ด้วย" เขาลุกออกจากเตียงด้วยความทุลักทุเลเพราะนาวดึงมือเขาเอาไว้
หญิงสาวพูดเสร็จพร้อมวิ่งออกจากคอนโดไป
"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง เธอก็ด้วย "หญิงร้ายชายเลว" วายุพูดทิ้งท้ายก่อนตามน้องสาวออกไป
"ฮือ ไม่จริง ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย ไม่จริงๆ"หญิงสาวพูดเลือนรอยพร้อมส่ายหน้าไปมาเหมือนกับคนไร้สติ
"อเกน อเกน ตั้งสติ หยุดร้อง ตั้งสติ"วายุรีบโอบกอดน้องสาวตัวเองพร้อมพูดปลอบใจถึงตัวเค้าเองจะเจ็บไม่น้อยไปกว่าแต่เค้าเองก็เจ็บเหมือนกันที่เห็นน้องสาวที่เค้าเฝ้าทะนุถนอมต้องมาเป็นแบบนี้เพราะไอเพื่อนชั่ว
"ไม่จริง ฮือออ ไม่จริง จริง" กรี๊ด!!!! หญิงสาวร้องออกมาแล้วสลบไปในอ้อมกอดพี่ชาย
"กรี๊ดด!!! ฮือออ~~~"
"ไม่จริง ไม่ใช่เรื่องจริง" ฮรึก เธอแค่เพียงฝันร้ายอเกนที่หลังจากเป็นลมเธอตื่นขึ้นมาหัวใจเต้นเเรงพร้อมกับฝันร้ายที่ไม่น่าจดจำด้านชายหนุ่มได้ยินเสียงหญิงสาวกรีดร้องก็รีบวิ่งขึ้นห้องทันที
"อเกนๆ เธอเป็นอะไร บอกพี่สิบอกพี่"ชายหนุ่มเห็นน้องสาวนั่งกอดเข่าร้องไห้เขาตกใจสุดขีดนึกว่าเธอเป็นอะไร
"ออกไป!!!! ไอ้คนใจร้าย ฮือ พี่ทำแบบนั้นทำไมพี่นอนกับพี่นาวทำไมฮือ"
"อเกน ฉัน" ชายหนุ่มพูดอะไรไม่ออก แต่ก็รู้ไดทันทีว่าหญิงสาวคงฝันถึงเรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน ก่อนที่เค้าและเธอจะเลิกรากัน
"อเกน อเกน หยุดๆ" ชายหนุ่มรีบเข้ามารวบหญิงสาวเข้าไว้ในอ้อมกอด
"ปล่อยนะ ปล่อย" กรี๊ด!!!!! เธอจึงสลบไปอีกครั้งในอ้อมกอดชายหนุ่มอีกครั้ง
ชายหนุ่มจึงอุ้มเธอขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมเรียกต้นน้ำมาดูอาการ
"ว่าไงไอ้หมอ เธอเป็นอะไร"
"เท่าที่ดูอาการเธอค่อนข้างมีอาการคล้ายๆแพนิคน่าจะเกิดอาการหวาดกลัวเรื่องราวในอดีตเธออาจจะจำฝั่งใจพอเธอนึกถึงเธออาจจะกลัวจนควบคุมสติไม่ได้"
"แต่มีอีกอย่างที่มึงควรรู้ เธอเคย เป็นโรคซึมเศร้า มาก่อนแล้วไอวายุพึ่งพาเธอไปรักษาหายเมื่อปีที่เเล้ว
"แต่สาเหตุกูคิดว่าเป็นเพราะมึงกับนาวเธอจึงฝังใจ" หมอหนุ่มพูดออกมา
"อืมมม มึงไปได้เเล้ว" เขาพูดเบาๆ โดยไม่ละสายตาไปจากเธอสักนิด
"เออ พอหมดประโยชน์เเล้วไล่"ชายหนุ่มพูดแขวะเสร็จเเล้วเดินออกไปหลังจากที่คุณหมอหนุ่มออกจากห้องไป ชายหนุ่มจึงมานั่งข้างเตียงจับมือหญิงสาวไว้พร้อมจ้องมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด
"พี่ขอโทษอเกน พี่ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าเธอจะป่วยเพราะพี่ตลอดพี่ไม่น่าพลาดท่าให้นาวเธอเลยต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะพี่"
ย้อนกลับไปเมื่อ 2 ปีก่อน
ปึกกก!!! เสียงแก้วเหล้ากระทบโต๊ะ "หึ เธอบอกพี่ไม่ว่างเพราะเธอจะไปกับมัน เธอหลอกพี่ได้ไงเธอเห็นพี่เป็นควายรึไงวะ เห็นคนอื่นสำคัญกว่าผัวตัวเองถ้าไม่มีคนส่งภาพมาพี่คงไม่รู้ว่าเธอไปกับมัน หลอกพี่ว่ามีธุระ"
"เหอะ ตลกสิ้นดี" ชายหนุ่มนึกสมเพชตัวเองเมื่อคิดว่าตัวเองถูกคนรักสวมเขา
ไม่นานก็มีเสียงคุ้นเคยดังมาจากข้างหลัง
"อ้าว คิน มาทำอะไรที่นี่" แม้หญิงสาวจะรู้อยู่เต็มอกว่าภาคินเป็นอะไรถึงได้มานั่งเมาอยู่ที่บาร์
"นาวมาทำอะไร"
"อ๋อ นาวมาดื่มกับเพื่อน แต่อย่าบอกวายุนะ" เธออมยิ้มเล็กน้อยเหมือนเด็กสาวที่หน้าตาหน้ารัก
หึ ภาคินขำเล็กน้อยกับความกลัววายุรู้ของเธอแต่หารู้ไม่ว่ามันคือการแสดง
"แล้วคินล่ะมาทำไม อกหักเพราะอเกนไปกับคนอื่นหรอ" เธอถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว
"นาวรู้??" เขาเลิกคิ้วสูง เธอรู้ได้ไง
"ใช่นาวรู้ นาวนี่เเหละที่เป็นคนส่งภาพให้คิน" เธอตอบอย่างไม่อิดออด
"นาวเห็นได้ไง" เขายังสงสัยไม่เลิก
"พอดีนาวกับลังไปทานข้าวกับเพื่อนเเล้วบังเอิญ เจออเกนที่ร้านอาหารเดินมากับผู้ชายคนนึงท่าทางสนิทสนมกันนาวก็เลยถ่ายรูปไว้แต่นาวไม่ได้ตั้งใจจะให้คินทะเลาะกันนะนาวแค่กลัวคินโดนหลอกเพราะนาวเห็นอเกน เอ่ออ"
"อะไร ทำไม อเกนทำไม"
"เอ่อ อเอนซบไหล่ผู้ชายคนนั้นเดินออกจากร้านอาหารไป พอเราตามไปสักพักก็เห็นอเกนขึ้นคอนโดไปกับผู้ชายคนนั้นกลับมาเสื้อผ้ายับไม่เป็นทรงพร้อมเหงื่อท่วมตัวอ่ะ"
"มาเราดื่มเป็นเพื่อน"
"ปึกกก!!! โธ่เว้ย!!!!! เธอเห็นฉันเป็นควายรึไงวะอเกน"ด้วยความเมาบวกน้อยใจชายหนุ่มจึงหลงเชื่อก็เพราะภาพหลักฐานอยู่ทนโท่
ผ่านไปสักพักชายหนุ่มเริ่มเมาจึงอย่างกลับบ้าน"นาว เรากลับก่อนนะ ไปล่ะ"
"เดี๋ยว!!! คินกลับบ้านไหวมั้ย เดี๋ยวนาวไปส่ง" เธอพูดขึ้นเหมือนคนที่หวังดี
"ไม่เป็นไรนาว เราไหว" เขาไหวไหล่เดินออกไป
"เถอะหน่าา เพื่อนกัน" เธอรั้งเขาเอาไว้
"อ่ะๆ โอเค" เขาจำใจให้เธอไปส่งเพราะตัวเองเมาหนักเหมือนกันถ้าขับรถอาจจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้
" อ่ะ กุญแจรถ"
"จ่ะ นอนเถอะถึงเเละเดี๋ยวเราปลุก"ผ่านไปสักพักถึงลานจอดรถคอนโดเธอก็พยุงเขาที่กึ่งมีสติ
คอนโดภาคิน
"คินน ถึงเเล้ว" เธอสกิดเขาเบาๆหญิงสาวจึงพะยุงภาคินขึ้นคอนโดเมท่อเห็นว่าเขาไม่ตื่น
"อเกนนนน หนูทำแบบนี้กับพี่ทำไม" เขาละเมอเพ้อภพเมื่อล้มตัวลงนอนบนเตียง
"หนักชะมัดนอนได้สักที " เธอพูดอย่างปลงๆ
"เรียบร้อยเเล้วค่ะที่รักเราจะเริ่มแผนกันต่อเลยใช่มั้ยคะ"เสียงคุยเธอโทรศัพท์บอกปลายสาย
"ใช่จ่ะ เบบี๋รู้ใจผัวตลอดเลย ผัวรอฟังข่าวดีนะ"เสียงปลายสายบอก
"ค๊า ที่รัก"
"หึ แค่หลอกใช้นิดหน่อยก็โง่เชื่อ" เสียงทุ้มน่ากลัวพูดขึ้นหลังจากวางสาย
"คิดหรอว่าฉันจะเอาเป็นเมียจริงๆ หึอย่างมากก็แค่นางบำเรอ" พูดพรางยิ้มเย้ยหยันมือก็กระดกเหล้าราคาเเพงเข้าปากช้างกายมีผู้หญิงสองคนกำลังปรนเปรอ
ถัดมาที่หญิงสาวอีกคนกำลังจัดการเริ่มแผนต่อไปไม่นานทั้งสองก็นอนเปลือยกายกอดกันก่อนที่หญิงสาวจะส่งข้อความและโลเคชั่นปริศนาส่งให้อเกน สักพักก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา
ตัดมาปัจจุบัน
ทำไม้เค้าถึงรู้น่ะหรอ เพราะเค้าคิดว่าเรื่องนี้มันมีเงื่อนงำเค้าจึงสืบจนรู้ความจริงว่าเป็นการจัดฉากแต่อยากรู้ว่านาวทำทำไม ใครสั่งให้ทำ
Rเrrrrrr Rrrrrrr Rrrrrrr
ชายหนุ่มหลุดออกจากภวังค์เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นรบกวน
"หึ" พอเจอชื่อปลายสายว่าใครโทรมาก็กระตุกยิ้ม ทำหน้าเย็นชาเหมือนเดิม
"ว่าไงเพื่อนรัก"
[มึงทำอะไรน้องกู]
"หึ น้องมึงยังไม่ตายหรอกเพราะการแก้แค้นยังไม่จบ"
[ไอชั่ว!!!] ติ๊ดดด
- Writer
