“ว้าย ไอ้บ้า แก แกทำอะไรฉัน เลว ไอ้เลว”
“เฮ้ยๆ หยุดก่อนสิมอลลี่ เดี๋ยว ฟังฉะ..
มลชนกรีบวิ่งลงเตียงปาข้าวของใส่พอลที่ใช้มือทั้งสองบังหมอนและแจกันจากแรงเขวี้ยงของเธอ ที่อาจจะโดนหัวเขาให้ซวยกันไป มลชนกมองหาประตูเพื่อจะได้รีบวิ่งหนีออกจากห้องของเขา
“ฟังก่อนเซ่ มอลลี่”
“ไม่ ฉันไม่ฟังแก ไอ้บ้า ไอ้ลามก แกถอดเสื้อผ้าฉัน”
“ฉันเป็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณเองค่ะ”
ซูซานเดินถือถาดอาหารเข้ามาพร้อมตีสีหน้าเรียบเฉยหลังจากที่เธอหยุดยืนฟังมลชนกกำลังเข้าใจผิดคิดว่าพอลเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ ซูซานเดินผ่ากลางระหว่างพอลกับมลชนกที่ยืนนิ่งมองเธอวางถาดอาหารไว้บนโต๊ะก่อนจะยักใหล่เล็กน้อยให้มลชนกแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ยี่หระ
“นี่ เดี๋ยวสิซูซาน แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ อยู่ไหน?” มันยังมีอีกเรื่องที่เธอยังกังวลอยู่นั่นคือ เจ้าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น...? หวังว่าคงไม่มีใครหยิบมันหรอกนะ จะเป็นนายพอลหรือว่าซูซาน เธอก็รู้สึกอั
