กลีบกุหลาบถูกปลายนิ้วชี้จรดนิ้วโป้งเด็ดออกช้าๆ ลอยลิ่วลงบนเสื่อ บ้างก็ลงบนพื้นดิน บ้างก็ปลิวละล่องไปตามแรงลมยามเย็น ที่เริ่มจะมืดมิด ดอกแล้วดอกเล่า จนมันกลายเป็นกองพะเนิน มลชนกพยายามจะตัดสินใจที่จะสารภาพอะไรบางอย่าง แต่ในเวลานี้ ไม่มีตัวช่วยให้เป็นที่ปรึกษาได้ดีเท่าเจ้าดอกกุหลาบในสวนนี้แล้ว จะมองหาซูซานที่เริ่มจะพูดคุยกันพอให้ชีวิตเธอได้มีสีสันบนโลกของอันเดรียที่ดึงเธอเข้ามาสู่ความเงียบเหงา สับสน และมีความประหลาดในให้พบทุกวัน แต่เวลาตอนนี้ซูซานคงกลับไปพักผ่อนเพราะเป็นเวลาเลิกงานของเธอแล้ว หรือแม้แต่เจ้าตูบที่อันเดรียรับปากวันข้ามวันล่วงเลยไปเรื่อยๆ เธอก็ยังไม่ได้เจอมันเลย เพราะช่วงนี้เขามีงานยุ่ง กลับดึกๆดื่นๆแทบทุกคืน
ช่วงเวลาที่เธอได้อยู่กับเขา เธอยอมรับกับตัวเองได้อย่างไม่อายว่า รัก ...
ใช่ เธอรักเขาเข้าให้แล้ว รักแบบที่ไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าเหตุผลมันอยู่ตรงไหน ทั้งๆที่ไม่น่าจะก่อเกิดเรื่
