ตอนที่2 พาเข้าบ้าน NC 25+
1312 Words
รถหรูราคาแพงลิบลิ่วเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงเข้ามาจอดบริเวณคฤหาสน์หลังงามตระการตา ปีเตอร์ลงจากรถฝั่งคนขับแล้วเดินอ้อมมาเปิดประตูอีกฝั่งพร้อมกับดึงแขนร่างบางเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจแม่บ้านที่มายืนรออยู่ด้านหน้า เขามุ่งตรงไปที่ห้องนอนของตนทันทีและผลักร่างบางเข้าไปภายในห้องก่อนจะปิดประตูลงกลอนขังเธอไว้ในนั้น
"นี่คุณ ไอ้คนบ้า! ปล่อยฉันออกไปเดี๋ยวนี้นะ" เธอโวยวายเสียงดัง
"หุบปากซะ! นี่คือบทลงโทษที่คุณกล้าปฏิสธผม และก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไปง่ายๆ" เขาหงุดหงิด ทั้งที่จริงแค่ต้องการควบคุมอารมณ์รุ่มร้อนที่มีต่อเธอเท่านั้น หากเป็นหญิงอื่นเขาคงจบเรื่องราวบนเตียงไปหลายรอบแล้ว แต่กับเธอคนนี้เขากลับรู้สึกอยากเก็บไว้ดูเล่นนานๆ
"ท่านคะ มีอะไรให้ดิฉันช่วยมั้ยคะ" แม่บ้านถามด้วยสีหน้าสงสัยเจ้านายหนุ่ม
"หาเสื้อผ้าให้เธอด้วย และถ้าเธอต้องการอะไรก็หาให้เธอ แต่ห้ามปล่อยให้เธอหนีออกไปเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นผมจะไล่คุณออก" ปีเตอร์สั่งด้วยน้ำเสียงจริงจังราวกับนี่คือเรื่องใหญ่โต
"ได้ค่ะท่าน"
แม่บ้านเคาะประตูตามมารยาท ก่อนจะเปิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะ และมีใบหน้าตื่นตกใจ
"คุณคะ ได้โปรดช่วยปล่อยฉันออกไปเถอะนะคะ ฉันไม่ได้รู้จักผู้ชายคนนี้มาก่อนเลยนะคะ ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆค่ะ" เธอเขย่าแขนสตรีวัยราวสี่สิบห้าปีด้วยน้ำตาคลอเบ้า
"ดิฉันไม่รู้หรอกนะคะ ว่าคุณเป็นอะไรหรือมีปัญหาอะไรกับเจ้านายของดิฉัน แต่ดิฉันมีหน้าที่ดูแลคุณไม่ให้ออกไปจากที่นี่ เพราะฉะนั้นหวังว่าคุณคงไม่อยากทำให้ดิฉันตกงานเพราะคุณหรอกนะคะ ดิฉันมีลูกสาว" แม่บ้านอธิบายก่อนจะเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าและหยิบผ้าขนหนู พร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำให้เธอ
"คือ...เจ้านายของคุณเขาพาผู้หญิงมาที่นี่บ่อยหรือคะ"
"ดิฉันทำงานที่บ้านหลังนี้มาเป็นเวลาก็เจ็ดปีเต็มแล้ว คุณคือผู้หญิงคนที่สองที่ท่านพามาที่นี่ อีกคนก็เพิ่งกลับไปเมื่อวานเองค่ะ"
"อะไรนะคะ?" เธอถามเสียงหลงคล้ายคนหึงหวง
"เอ่อ... ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเจ้านายคุณหรอกค่ะ เราน่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย" เธอแก้ตัว
"แต่สิ่งที่คุณควรจะเข้าใจให้ถูกต้องคือ คุณปีเตอร์ท่านน่าสงสารมากนะคะ ท่านไม่เคยเชื่อเรื่องความรัก เพราะเจ็บปวดกับภาพของพ่อแม่ในอดีต ทำให้ท่านเลือกที่จะมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงเพียงชั่วคราวเพราะไม่อยากเจ็บปวดน่ะค่ะ หวังว่าการที่ท่านพาคุณมาที่นี่คุณจะเข้าใจนะคะ" แม่บ้านมองเธอด้วยสายตาอ้อนวอนประหนึ่งขอให้เธอเชื่อในสิ่งที่หล่อนพูด
"คือ ฉันไม่เข้าใจจริงๆค่ะ"
"คุณอาบน้ำก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวท่านคงมาหาคุณแล้ว"
"ไม่นะคะ อย่าให้เขาเข้ามาเด็ดขาดเลยนะคะ" แม่บ้านไม่ฟังเสียงทัดทานของเธอ และเดินออกไปพร้อมกับไม่ลืมล็อกประตูจากด้านนอก
"บ้าเอ๊ย!" เธอสบถ ก่อนจะเดินกระทืบเท้าเข้าไปในห้องน้ำอย่างไม่สบอารมณ์นัก
เรือนร่างงดงามสมส่วนปราศจากการสวมใส่ใดๆ เธอบรรจงทำความสะอาดเรือนร่างอรชรสะโอดสะองอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นจึงสวมชุดคลุมที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้มาห่มกายขาวนวนเนียนของตนไว้ เธอเดินออกจากห้องน้ำมาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายจากการอาบน้ำอุ่นบ้างเล็กน้อย
"อาบน้ำเสร็จแล้วก็มาทานข้าว และคืนนี้คุณต้องค้างที่นี่ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ" เธอยืนตัวแข็งทื่อ ในขณะที่สายตาจับจ้องไปที่แก้วแชมเปญในมือของเขา และมืออีกข้างของเขายังคงถือขวดไวน์ไว้อยู่
"ฉันยังไม่ได้แต่งตัว คุณออกไปก่อนนะคะ"
"ไม่เห็นต้องแต่ง เพราะถึงยังไงคืนนี้ก็ไม่จำเป็นต้องสวมใส่อะไรอยู่แล้ว" เขาพูดหน้านิ่งพร้อมกับวางแก้วแชมเปญและขวดไวน์ไว้ข้างๆสำรับอาหารของเธอ
"ได้โปรด,,, " ริมฝีปากหน้าบดขยี้ริมฝีบางชมพูอย่างดูดดื่มอยู่เนิ่นนานไม่ปล่อยให้เธอพูดอีกต่อไป มือเรียวเล็กพยายามผลักอกกว้างออกหากแต่ไม่เป็นผล เขาถอนจูบ
"ผมเจอผู้หญิงทุกคนไม่เกินหนึ่งชั่วโมง แล้วหลังจากนั้นเราก็มีเซ็กส์กัน ต่างคนต่างมีความสุข แล้วผมก็ให้เงินพวกเธอไปเพื่อจบเกมส์ นี่คือวิธีของผม บอกเหตุผลมาว่าทำไมคุณไม่ต้องการที่จะนอนกับผม!"
"เพราะฉันไม่ได้รักคุณ" เขารู้สึกเจ็บแปลบเล็กน้อย
"โอ้ แม่เด็กน้อย เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ รักเหรอ? ผมจะทำให้คุณรู้ว่าไม่ต้องมีความรักเราก็มีเซ็กส์กันได้" ใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้คอขาวระหงของเธอ เขาพรมจูบทั้งยังดูดคอขาวระหงจนเป็นรอยแดงทำให้เธอแทบส่งเสียงครางออกมา มือหนาถอดชุดคลุมผืนเดียวของเธอออกอย่างง่ายดายและถอดเสื้อผ้าของตนอย่างรวดเร็ว มือเรียวเล็กที่พยายามจะขัดขืนหากแต่แทบหมดแรงเมื่อริมฝีปากหนาเริ่มจุมพิตและตวัดลิ้นวนไปมาบนปทุมถันชูชันงดงาม
"คุณสวยเหลือเกิน" ปีเตอร์ซุกใบหน้าเกลี้ยงเกลาบนเนินปทุมถันอีกครั้งอย่างหนักหน่วง มือหนาค่อยๆเลื่อนลงไปตามหน้าท้องแบนราบอย่างเบามือ ร่างบางสั่นระริกด้วยความเสียวที่มากกว่าความกลัว มือหนาสัมผัสกับจุดลับนั่นอย่างเบามือประหนึ่งกำลังทะนุถนอมดอกไม้แรกแย้มเพราะกลัวจะช้ำ เธอส่งเสียงครางอย่างลืมตัว รู้สึกเหมือนลอยอยู่ในอากาศและปราศจากสิ่งใดๆในหัว ริมฝีปากหนาจูบพรมผิวงามไปทั่วเรือนร่างอย่างลุ่มหลง รู้สึกถึงความต้องการมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เขาค่อยๆพรมจูบลงมาตามหน้าท้องแบนราบจนถึงเนินแห่งดินแดนสวรรค์ เขาประทับจุมพิตอย่างหวงแหนอยู่เนิ่นนาน กลิ่นยั่วยวนนั่นทำให้ความเป็นชายของเขาร้อนระอุและแข็งแรงยิ่งกว่าแท่งหินใดบนโลกใบนี้ เขาค่อยๆสอดลิ้นอุ่นเข้าไปสำรวจดินแดนสวรรค์แสนหวานที่เขาโหยหา พิรชาดิ้นเกร็งด้วยความเสียวซ่าน หากแต่มือหนาแข็งแรงจับขาเรียวเล็กของเธอให้แยกจากกันอย่างง่ายดาย เขาบรรเลงบทรักมอบความเสียวซ่านให้เธอจนส่งเสียงคราง
"คุณหวานเหลือเกิน หวานไปทั้งตัวจนผมอยากจะสัมผัสคุณแบบไม่มีอะไรมาขวางกั้นเราเลย" ริมฝีปากหนาไม่รีรอที่จะดูดดื่มเกสรแสนหวานนั่นอีกครั้ง มือเรียวเล็กสอดไซ้ไปกับเส้นผมของชายหนุ่ม เธอหยัดสะโพกเข้าหาลิ้นอุ่นบางจังหวะพร้อมกับส่งเสียงครางทำให้ชายหนุ่มพอใจในผลงานของตน เขาดูดดื่มเธออย่างเร่าร้อนจนร่างบางเกร็งจนกระตุกเล็กน้อยพร้อมเสียงครางที่ดังขึ้นและค่อยๆแผ่วเบาลง เธอหมดแรงแทบไม่มีสติ แต่มีหรือที่ปีเตอร์จะปล่อยให้เธอมีความสุขอยู่คนเดียว
"ปกติคุณคุมกำเนิดยังไง" ปีเตอร์ถามขณะที่ใบหน้าหล่อเหลายังคงซุกไซ้อยู่บนหน้าอกอวบอิ่มของเธอ
"ฉัน...ฉันไม่เคยคุมค่ะ" คำถามของเขาดึงสติของเธอกลับมาบ้างเล็กน้อย
"หมายความว่ายังไง คุณมีอะไรกับผู้โดยที่ไม่ป้องกันอะไรเลยอย่างนั้นเหรอ หรือว่าผู้ชายเป็นคนป้องกัน"
"ฉันหมายถึง ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนี้กับใครมาก่อนเลยค่ะ"
" OMG นี่คุณยังบริสุทธิ์...?"
- Writer
