หมอเจคอบเดินทางมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ของปีเตอร์ก็จวนสาย ปีเตอร์อาเจียนหนักจนเพลียและมีอาการเวียนหัวร่วมด้วย เขาทานอะไรไม่ลงสักอย่าง
เจคอบผู้ที่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเพื่อนมหาเศรษฐีอย่างเคร่งครัด ตรวจอาการแปลกประหลาดที่เพื่อนไม่เคยเป็นมาก่อนอยู่เนิ่นนาน พิรชาได้แต่นั่งมองอยู่ห่างๆเพราะไม่อยากเกะกะคุณหมอ
"เฮ้ย ดีใจด้วยว่ะเพื่อน แกนี่โชคดีจริงๆ" หมอเจคอบพูดติดตลกนิกหน่อย เขาหัวเราะคนป่วยที่นอนทำหน้ากระต่ายตื่นตูมอยู่บนเตียง
"ดีใจอะไรวะไอ้หมอ พูดอย่างกับว่าฉันท้อง" หมอเจคอบฟังปีเตอร์พูดเรื่องท้องขึ้นมาก็ทำให้นึกถึงพิรชา
"คุณพิรชาครับ พอดีผมอยากทานน้ำส้มคั้น คุณช่วยหาให้หน่อยได้มั้ยครับ" เขามองไปยังเธอที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่ไกลนัก
"ได้สิคะ คุณหมอรอเดี๋ยวนะคะ" เธอยิ้มอ่อนๆ ให้หมอ และเดินออกไปโดยไม่ลืมปิดประตู
"ขอบคุณมากครับ"
"ตกลงฉันเป็นอะไรกันแน่ แล้วนี่แกยังไงฮะ ทั้งปีทั้งชาติไม่เคยอยากกิ
