หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
พิรชาจัดการกับอาหารที่วางเรียงรายน่ารับประทานที่อยู่บนโต๊ะอย่างเอร็ดอร่อยราวกับว่าไม่ได้ทานอาหารมาหลายวัน ปีเตอร์เองต่างหากกลับเป็นฝ่ายที่ทานอะไรไม่ได้เอาเสียเลย เขามีอาการเหม็นอาหารเกือบทุกชนิดหนักมากขึ้นทุกวัน ในขณะที่พิรชากลับทานได้ทุกอย่าง และทานได้เยอะกว่าตอนที่ยังไม่ตั้งท้องเสียอีก
"อร่อยทุกอย่างเลยค่ะ ไม่คิดว่าจะอร่อยขนาดนี้" เธอพูดทั้งที่ยังคงเคี้ยวอาหารอยู่ ปีเตอร์นั่งมองเมียรักเจริญอาหารก็ยิ้มดีใจ
"ทานเยอะๆนะครับ ผมเห็นคุณทานได้แบบนี้ก็ดีใจมากแล้ว" ปีเตอร์ยิ้มให้เธอทั้งๆที่เขานั้นอาการไม่ค่อยจะดี
"ขอบคุณสำหรับอาหารนะคะ" มือเรียววางแก้วน้ำลงและกล่าวขอบคุณเขาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะทำให้เธอโมโหหิวอยู่เป็นชั่วโมงก็ตาม
"ด้วยความยินดีครับ"
"ค่ะ ค่าอาหารคงแพงน่าดูนะคะ" พิรชาอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงวัตถุดิบทุกอย่างที่ปีเตอร์จัดการเททิ้งลง
