นาราภัทรนึกเกลียดตัวเอง ที่อดทนนั่งรอคอยริคคาร์โด้ ทั้งๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายออกไปเยี่ยมผู้หญิงคนอื่น นาราไม่ได้นั่งรอเจ้าพ่อหนุ่มแค่เพียงชั่วโมงสองชั่วโมงเท่านั้น แต่เธอนั่งรอตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ยินเสียงรถแล่นออกไปจากอัลซาโค้ร์
และตอนนี้เวลาก็ล่วงเข้าตีสองของวันใหม่แล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าพ่อหนุ่มกับลูกน้องจะกลับอัลซาโค้ร์สักที หญิงสาวยังคงนั่งอยู่ที่ระเบียงนอกห้องนอน ดวงตากลมโตจับจ้องมองไปที่ประตูรั้ว รอคอยเวลาเจ้าของนัยน์ตาคมกริบกลับคฤหาสน์
“คงเยี่ยมกันจนเพลิน ถึงไม่ยอมกลับอัลซาโค้ร์”
นาราภัทรเหน็บแนม หัวใจดวงน้อยเจ็บแปลบขึ้นมาในทันที เมื่อคิดว่าป่านนี้สามีของตนคงกำลังประคองกอดหญิงอื่นอยู่ หยาดน้ำตาอุ่นรื้นขอบตาทั้งคู่ ขณะนึกถึงมือใหญ่อบอุ่นที่เคยลูบไล้ทั่วเรือนกายของเธอ คงกำลังสำเริงสำราญกับเรือนร่างของคู่ขาของเขา
“บ้าชะมัด! นารา เธอจะมาร้องไห้ให้กับคนที่ไม่รัก ไ
