และเพื่อเป็นการยั่วยวนเร่งเร้าให้นาราภัทรตกอยู่ในอำนาจของเขา ดอนริคคาร์โด้จึงสอดปลายนิ้วแข็งแกร่งเข้าไปในกลีบดอกไม้ กดมือควานวนทั่วความชุ่มฉ่ำ ก่อนจะขยับเข้าออกด้วยท่วงทำนองรักอันแสนหฤหรรษ์ เพิ่มความกระสั่นซ่านให้กับนาราภัทรจนต้องปลดปล่อยเสียงครางดังลั่นไปทั่วห้อง
“โอ้...โอ้...ดอนริคคาร์โด้...ฉันต้องการคุณ...”
“มาแค่ไหนนารา คุณต้องการผมมาแค่ไหน...”
“มากที่สุด ฉันต้องการคุณมากที่สุด...ได้โปรด...อย่าทรมานฉัน...”
ดอนริคคาร์โด้กระตุกยิ้มกับคำตอบที่ได้รับ น้ำเสียงที่หลุดตอบสั่นพร่ามาพร้อมๆ กับเสียงสูดปาก เสียงครวญครางระงม ใบหน้างามแดงซ่านเพราะพิษรักส่ายไปมากับเตียงใหญ่ ดวงตากลมโตหวานเยิ้มด้วยไฟปรารถนาระคนวิงวอน ทำให้เขาไม่อาจทรมานหญิงสาวได้อีกต่อไป
มือใหญ่ถอนออกจากกลีบดอกไม้ชุ่มฉ่ำ จากนั้นก็แทนที่ด้วยกายแข็งขึงซึ่งกดกระแทกพวยพุ่งเข้าไปแค่เพียงครั้งเดียวก็เติมเต็มเข้าไปถึงแก่นของความหร
