2190 days limited lover (NC18+)

Episode 1 เซอร์ไพรส์ 29 พฤศจิกายน... เป็นวันที่สุดแสนจะสำคัญและมีความหายสำหรับฉันเอามากๆ เพราะว่ามันเป็นวันครบรอบที่ฉันและเขารักกัน ตลอด5ปีที่พวกเรารักกัน ความรักที่ฉันมีให้เขามันไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันได้ให้สัญญากับตัวเองเอาไว้แล้วว่าไม่ว่ายังไงฉันก็จะรักเพียงแต่เขาเท่านั้น 'องศา' เขาเป็นผู้ชายที่ฉันรักที่สุดในชีวิต "พี่ซินดี้คะ วันนี้ตารางงานดามีถึงแค่สี่โมงใช่ไหมคะ?" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยถามผู้จัดการส่วนตัว 'พี่ซินดี้' ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร ฉันทำงานร่วมกับพี่แกตั้งแต่เข้าวงการบันเทิงได้ แม้ว่าพี่เขาจะเป็นสาวประเภทสองที่ค่อนข้างจะบึกบึนนิดหน่อยแต่ฉันก็รู้สึกได้ว่าไลฟสไตล์และการพูดคุยของพี่เขานั้นถูกชะตาฉันเอามากๆ "ใช่จ๊ะ ก็วันนี้หนูดาขอพี่เอาไว้เองไม่ใช่เหรอว่ารับงานถึงแค่สี่โมงนะ พี่รู้นะว่าเราจะไปใช้เวลาอยู่กับแฟน" พี่ซินดี้เอ่ยขึ้นอย่างรู้ทันฉัน ฉันได้แต่อมยิ้มเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แน่นอนว่าฉันวางแผนตารางงานทุกอย่างของตัวเองให้เสร็จก่อนสี่โมง เพราะว่าฉันอยากจะทำเซอร์ไพร์สอะไรบางอย่างให้กับองศา แฟนหนุ่มของฉัน "โถ่ พูดแบบนี้ดาก็เขินเป็นนะคะ" "จะว่าไปผู้หญิงทั้งประเทศไทยคงจะอิจฉาหนูดาน่าดูเลยนะที่มีแฟนเป็นนักธุรกิจหนุ่มรวยหลายพันล้าน พี่เองก็อยากมีแฟนแบบนั้นมั่งจัง หล่อ รวย เพอร์เฟคทุกอย่าง ฮึ้ยยย แต่ไม่รู้จะไปหาจากไหนได้เนี่ยสิ" เสียงหวานใสปนแหบแห้งของพี่ซินดี้เอ่ยขึ้นอย่างขัดใจในตัวเองเล็กน้อย ถึงแม้ว่าปากของพี่แกจะเมาท์มอยกับฉันไม่หยุดแต่ฝีมือการแต่งหน้าทำผมของพี่เขาก็เข้าขั้นมืออาชีพเลยก็ว่าได้ ฉันขอบอกเลยว่าถึงพี่ซินดี้จะเป็นผู้จัดการส่วนตัวของฉัน แต่พี่เขาก็ชื่นชอบการแต่งหน้าทำผมจนได้ไปเรียนเมืองนอกและโด่งดังที่ต่างประเทศ ใครๆก็เคารพนับถือในฝีมือของพี่เขา แถมพี่เขายังลงมือลงแรงมาแต่งหน้าทำผมให้กับฉันเกือบทุกครั้งเลยด้วย "ไม่หรอกค่ะ ตอนนั้นที่ดาคบกับเขาดาก็ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเขาจะกลายเป็นผู้ชายที่รวยขนาดนี้" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้มเมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตที่เกิดขึ้น เหตุการณ์ที่ทำให้ฉันได้รักกับเขามาจนถึงทุกวันนี้ "แล้วเมื่อไหร่จะแต่งงานกันสักทีละจ๊ะ ได้ข่าวว่าคบกันมาห้าปีแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าไม่รีบแต่งงานระวังจะมีคนมาแย่งเอาได้น้า" พี่ซินดี้เอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง ฉันได้แต่ส่ายหน้าเบาๆเป็นคำตอบ "ไม่หรอกค่ะ องศาเขาไม่สนใจผู้หญิงคนอื่นนอกจากดาหรอก" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความมั่นใจ ฉันรู้จักองศาดี ตลอดห้าปีที่เราคบกันเขาไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนเว้นแต่ฉัน(ละมั้ง) ถึงจะมองยังไงฉันก็เป็นที่หนึ่งสำหรับเขาอยู่ดี พวกนั้นมันเทียบไม่ติดหรอก! แถมใครๆก็อิจฉาองศากันทั้งนั้นที่ได้ฉันเป็นแฟน ทำไมนะเหรอ!? เพราะฉันเป็นดาราสาวที่กำลังมาแรงไงละ แถมยังสวยสะดุดตาจนได้ขึ้นปกนิตยาสารทุกเล่ม อีกทั้งยังได้แสดงละครหลายเรื่องอีกด้วย แต่การที่ฉันจะโด่งดังได้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย ทุกอย่างเกิดขึ้นมาจากความพยายามล้วนๆ เพราะว่าฉันอยากจะยืนเคียงข้างองศาให้ได้ฉันถึงได้พยายามที่จะเป็นคนที่เหมาะสมสำหรับเขาที่สุด "จ๊ะ งั้นเรารีบไปถ่ายแบบให้เสร็จเถอะ หนูดาจะได้รีบกลับไปหาแฟน" พี่ซินดี้เอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มหลังจากที่แต่งหน้าทำผมให้ฉันเสร็จเรียบร้อย หลังจากที่ฉันทำงานถ่ายแบบวันนี้เสร็จเป็นอันเรียบร้อยฉันก็ไม่รีรอที่จะขับรถสปอร์ตคันหรูออกมาจากสตูดิโอทันที แม้ว่ามือข้างขวาของฉันจะจับพวงมาลัยอยู่แต่ฉันก็ไม่รีรอที่จะใช้มือข้างซ้ายหยิบมือถือที่อยู่ในกระเป๋าสะพายแบรนด์เนมออกมาทันที "สวัสดีค่ะ รันดาเองนะคะ ทุกอย่างจัดเตรียมเรียบร้อยหมดแล้วใช่ไหมคะ?" ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ทันทีเมื่อปลายสายรับสาย [เรียบร้อยครับคุณดา แต่ถ้าต้องการอะไรเพิ่มสามารถบอกผมได้เลยนะครับ] เสียงทุ้มเข้มจากปากสายเอ่ยขึ้นอย่างนุ่มนวลทำให้ฉันรู้สึกสบายใจหายห่วง "ขอบคุณค่ะ ดาแค่อยากโทรมาเช็คเฉยๆว่าทุกอย่างโอเครึเปล่า งั้นเดี๋ยวตอนสามทุ่มดาจะเข้าไปนะคะ" ฉันเอ่ยบอกเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะตัดสายทันที ชักจะรอไม่ไหวแล้วสิ... อยากจะเห็นจริงๆว่าองศาจะดีใจแค่ไหนที่ฉันทำเพื่อเขาขนาดนี้ ตู๊ด... ตู๊ด... ตู๊ด... หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถ... ฉันรีบตัดสายทันทีเมื่อได้ยินเสียงผู้หญิงที่สุดแสนไม่อยากจะได้ยินที่สุดหลังจากที่โทรหาองศาแฟนหนุ่มของฉันเกือบประมาณสิบสายได้ ฉันไม่ได้อยากจะโทรไปรบกวนเขาหลายสายหรอกนะ แต่ที่ฉันกระหน่ำโทรหาเขาขนาดนี้นั่นก็เพราะว่า... เขาไม่มาตามที่ฉันนัดไว้ไงละ ตอนนี้เป็นเวลาสามทุ่มเกือบสี่ทุ่มแล้วเขาก็ยังไม่มา... ถ้าเกิดว่าเขาไม่มาจริงๆทุกอย่างคงได้พังพินาศแน่ๆ ฉันตั้งใจจองมื้ออาหารสุดหรูที่มีระดับเชฟมิชเชอร์ลินสตาร์มาทำอาหารสุดพิเศษให้ มีไวน์ชั้นดีที่ในรอบหลายปีจะได้ดื่ม แถมที่นั่งยังเป็นวิวกระจกที่สามารถมองเห็นบรรยากาศรอบเมืองกรุงเทพได้อย่างชัดเจน อีกทั้งยังมีนักดนตรีชื่อดังมาบรรเลงเพลงรักให้ฟังด้วย แต่สิ่งที่เป็นซิกเนเจอร์มากที่สุดก็คือของขวัญสุดเซอร์ไพร์สที่ฉันจะมองให้กับองศา แทน แทนนนนน แท๊นนนนนนน ค่อยบอกละกัน! รอองศามาถึงดีกว่ารับรองว่ายังไงเขาก็ต้องชอบของขวัญที่ฉันให้แน่ๆ "คุณดาครับ จะรับอาหารเลยไหมครับ" เสียงทุ้มเข้มของบริกรเอ่ยถามฉันเมื่อเห็นว่าฉันนั่งหงอยดื่มไวน์คนเดียวมาเกือบชั่วโมง แถมในมือก็ยังจับโทรศัพท์มือถือไม่ปล่อยอย่างร้อนใจ "ยังค่ะ เดี๋ยวรอแฟนดามาแล้วคอยเสิรฟ์นะคะ" ฉันบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม บริกรพยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินจากไป หลังจากที่ฉันตัดสินใจโทรหาองศาเป็นครั้งสุดท้ายเขาก็ไม่รับสายฉันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกเซ็งจึงตัดสินใจเปิดทวิตเลื่อนดูข่าวสารบ้านเมืองที่เกิดขึ้นแต่สุดท้ายสายตาคู่หวานของฉันก็ต้องไปสะดุดตากับแฮชแท็กหนึ่งเข้า #องศานอกใจแฟน