9
2031 Words
เขาบอกไม่ดังแต่ด้วยน้ำเสียงดุขนาดนี้ใครจะกล้าเถียงได้เล่า แววตาก็น่ากลัวเหมือนพร้อมจะหาเรื่องทุกคนเลย เธอยืนอยู่ข้างหน้าและหันหลังให้เสี่ยโชค คนเข้ามาในลิฟต์เพิ่มขึ้นทำให้เราต้องขยับและนั่นทำให้ตัวเราใกล้ชิดกันมากจนแผนหลังแนบชิดไปกับตัวเขาแล้ว เขาก้มหน้าลงมากระซิบชิดใบหูเสียจนขนลุกซู่ไปด้วยความสยิวที่ลำคอแปลกๆตอนที่ลมหายใจอุ่นตกกระทบ มือใหญ่วางคล้องลำคอเธอเอาไว้ไม่ให้ขยับตัวออกห่างได้และเธอรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังเต้นแรงมาก ใบหน้าร้อนวูบวาบจนน่ากลัว เวลาแค่ไม่กี่นาทีที่อยู่ในลิฟต์นั้นทำให้รู้สึกเหมือนนานมากและเราใกล้ชิดกันมากเกินไป
รู้จักกันมาห้าปี ทำงานด้วยหนึ่งปี
ครั้งนี้ใกล้ชิดมากที่สุด
“ทำไมหายใจแรงจัง?”
“เปล่าค่ะ เสี่ยไม่ต้องกอดคอหนูหรอก”
“เดี๋ยวก็เซไปชนคนอื่นอีก”
“ไม่เซแล้ว”
“อาทิตย์หน้าจัดวันเกิดที่ร้านของดาวศุกร์ใช่ไหม?”
“ค่ะ เพื่อนหนูก็ไปด้วยเหมือนกัน”
“ไอ้นั่นล่ะ?”
“เสี่ยพูดแบบนั้นไปใครจะกล้ามาล่ะคะ”
“ก็ดี”
“เสี่ยจะทำให้ไม่มีใครมาจีบหนูนะ!”
“หนูมีแค่เสี่ยคนเดียวก็เกินไปแล้ว”
เธอแทบจะตัวแข็งทื่อและหัวใจเต้นแรงจนน่ากลัวว่าจะช็อคตายเอาได้ ไม่รู้เลยว่าตอนนี้เขินเสี่ยโชคอยู่รึเปล่า เขาเล่นก้มลงมาพูดประโยคหลังชิดใบหูขนาดนั้น นี่ถ้าเธอหันหน้าไปคงจะไปชนกับจมูกโด่งจนเหมือนนั่นคือการหอมแก้มแน่นอนเลย แค่คิดเรื่องความรักความใคร่กับเสี่ยโชคก็สยองแล้วสิ
เสี่ยโชคเหมาะจะเป็นเจ้านายที่ดี
เธอไม่ใช่สเป็คเขาด้วยซ้ำ
พอมาถึงที่รถคนตัวใหญ่ก็ฉีดน้ำหอมทันทีแล้วขับรถด้วยความสบายใจมาก ไม่รู้ว่ามีใครบอกไหมว่าเขาค่อนข้างติดสำอางมากและติดหรูมากนะ แต่มันก็คุ้มเพราะผิวพรรณที่ดีมาก ผมตัดเข้าทรงแม้ว่าจะปล่อยเป็นธรรมชาติ หนวดเคราไม่มีให้เห็น ใบหน้าอ่อนกว่าวัยจนแทบไม่น่าเชื่อว่ากำลังจะแตะเลขสามในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า เขาดูสะอาดสะอ้าน กลิ่นตัวหอมฟุ้งตลอดและใส่ใจภาพลักษณ์ของตัวเองเสมอ
คนเพอร์เฟคแบบเขาน่าจะหาแฟนไม่ยาก
แต่ดันไม่เอาใครเลยนี่สิ
“ป่านนี้พี่เพลิงขอคบแล้วมั้ง เสี่ยว่าไหม?”
“อืม”
“แบบนี้เสี่ยก็กลายเป็นคนโสดคนเดียวแล้วสิ”
“หนูก็โสดไม่ใช่เหรอ?”
“อีกเดี๋ยวก็มีแฟน”
“ใครจีบ!?”
“ตอนนี้ยังไม่มี”
“ดี!”
“หงุดหงิดอะไรเนี่ยอยู่ดีๆก็เสียงแข็ง”
“เปล่าหรอก”
“แล้วเมื่อไรเสี่ยโชคจะมีแฟนล่ะคะ?”
“เร็วๆนี้แหละ เสี่ยกำลังจีบและจะขอคบตอนวันเกิดเขา”
“ใครนะผู้โชคดีคนนั้น”
“หวังว่าเขาจะไม่หักอกเสี่ยก็พอ”
เธอเดินเล่นไปกับเขาพลางคิดถึงผู้หญิงที่เสี่ยโชคจะขอคบแต่นึกเท่าไรก็นึกไม่ออกเลย ช่วงนี้เขาไม่มีข่าวเรื่องผู้หญิงเท่าเมื่อก่อนที่แทบจะผลิตถุงยางอนามัยไม่ทัน พี่เพลิงไม่ได้เล่าให้ฟังด้วยว่าเสี่ยโชคกำลังจีบใครอยู่ เสี่ยโชคชอบสาวหมวยหุ่นนางแบบแต่เท่าที่เค้นสมองทุกซีกแล้วก็ยังนึกไม่ออกเลย
หรือว่าถือเคล็ดเรื่องจีบเงียบๆนะ
เพื่อนก็ถือเหมือนกัน
“คืนนี้ถ้าหนูเมาขึ้นมาล่ะ?”
“ก็บอกว่านอนบ้านเสี่ยไง หนูกลัวอะไรห่ะ?”
“คนอื่นจะนินทาไง”
“เสี่ยอยู่บ้านคนเดียวใครจะนินทาหนูได้ล่ะ”
“ก็…”
“อย่าคิดมากสิ เสาร์อาทิตย์นี้หนูต้องอยู่กับเสี่ยนะ”
“ทำไมคะ!?”
“ก็…ไอ้เพลิงไปกับสาวแล้วไง!”
“ที่แท้ก็เหงานี่เอง”
“อื้ม เสี่ยเหงามาก”
เธอเข้าใจอะไรง่ายขึ้นเยอะเลยว่าทำไมเขาถึงวุ่นวายกับเธอไม่หยุดและเสี่ยโชคน่าจะเอาแต่ใจตัวเองไม่หยุดแน่ถ้าไม่ได้สิ่งที่ต้องการ เขาเล่นพาเธอออกมาซื้อของจัดเต็มแบบไม่เสียดายเงินเลยสักนิด แถมยังเลี้ยงน้ำหวานกับขนมให้เธออีกด้วย เขาพาเธอเข้าร้านเสื้อผ้าแบรนด์ญี่ปุ่นที่มีราคาหลักร้อยไปจนถึงหลักพัน เสี่ยโชคเลือกชุดไม่นานก็ไปลองและเลือกซื้อเพิ่มได้อีกสามชุดกับกางเกงสองตัว แถมยังใจดีซื้อเสื้อคลุมแขนยาวที่พึ่งจะเปิดตัวได้ไม่นานให้แบบไม่คิดมากในราคาของมันเลย เขาใช้ชีวิตง่ายๆสบายๆไม่เร่งรีบและไม่เดือดร้อนอะไรเลยสักอย่าง
เธอชอบเวลาที่เขาเป็นปรกติแบบนี้มากนะ
ไบโพล่าทีไรรับมือไม่เคยไหว
“หมดตัวรึยังคะเราจะได้กลับกัน”
“อยากกลับแล้วเหรอ?”
“อื้ม กลับไปพักก่อนค่อยหาอะไรกินกัน”
“นอนเล่นสักชั่วโมงก็ดี คืนนี้ของเราท่าจะยาวมาก”
“ถ้าหนูไม่เมาหลับก่อนนะ”
“เสี่ยอาจจะเมาก็ได้”
“คอแข็งอย่างเสี่ยนี่นะเมา บ้ารึเปล่า!”
เรามาถึงที่บ้านและวีนัสสิ้นฤทธิ์นอนหลับที่โซฟาแทบจะทันที เขาค่อยๆอุ้มเธออย่างเบามือเดินขึ้นไปที่ชั้นสองตรงไปยังห้องนอนของตัวเองแล้ววางลงบนเตียงนุ่ม จากนั้นปรับแอร์ให้เหมาะสมและห่มผ้าให้ ตอนนี้พึ่งจะสี่โมงกว่าๆยังมีเวลาอีกเยอะ คืนนี้เขาตั้งใจจะมอมตัวเองให้เมาด้วยสิ
เขาตั้งใจยึดเสาร์อาทิตย์นี้มา
ไอ้เด็กนั่นจะได้หมดโอกาสสักที
เขาจะไปรับไปส่งวีนัสทุกวันที่มหาวิทยาลัยเพื่อแสดงตัวจะได้ไม่มีคนมาจีบและรุกจีบเธอมากขึ้น หนึ่งอาทิตย์ต่อจากนี้คงจะทำให้เด็กดื้อเปลี่ยนใจหันกลับมามองกันบ้าง เขาวางแผนจะสารภาพความในใจออกไปในวันเกิดของเธอแต่ก็ไม่รู้ว่าจะอกหักรึเปล่า วีนัสไม่เคยมีความรักมาก่อน ส่วนเขาก็พึ่งรู้ใจตัวเองว่ารักเธอ ระหว่างเรามันคือการเริ่มต้นใหม่ที่น่าจะดีและอยู่ในช่วงเวลาเหมาะสมมากด้วย
วีนัสไม่เด็กเกิน เขาไม่แก่เกิน
โคตรเข้ากัน
เวลาล่วงเลยไปถึงห้าโมงครึ่งวีนัสตื่นมาด้วยความมึนงงปนงัวเงียและเมื่อได้สติเธอมึนงงยิ่งกว่าเดิมว่ามาที่นี่ได้ยังไง จะว่าละเมอก็คงไม่ใช่หรอก จำได้ว่านอนเล่นที่โซฟาห้องรับแขกของเสี่ยโชค เธอขยับตัวลุกนั่งแล้วบิดไปมาคลายความเมื่อยล้า ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำที่ค่อนข้างหรูหราสมฐานะเขาดีนะ เดินออกมาอีกทีเจอเสี่ยโชคกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่บนเตียง
“เสี่ยว่าจะมาปลุกพอดีเลย”
“หนูมานอนที่นี่ได้ไงคะ?”
“หายตัวมา”
“เสี่ยอะ!”
“คิดว่าลอยขึ้นมาเองได้รึไง เสี่ยอุ้มหนูขึ้นมาเอง”
“แล้วทำไมถึงต้องพามาด้วยล่ะคะ?”
“ก็เห็นนอนโซฟาไม่สบายไง”
“แต่ก็ไม่เห็นต้องให้นอนห้องเสี่ยโชคเลยนี่!”
“ห้องเสี่ยแล้วมันทำไม!?”
“ก็…มันพื้นที่ส่วนตัวของเสี่ยไง”
“แล้วไง!? หนูรังเกียจเหรอที่นอนบนเตียงเสี่ยเนี่ยห่ะ!?”
“เอ้า! หงุดหงิดอะไรอีก!”
“เสี่ยไม่เคยเอาผู้หญิงมานอนสักคน พออุ้มหนูมาแล้วเจอท่าทีแบบนี้จะให้อารมณ์ดีรึไงวีนัส ห้องเสี่ยมันแย่มากเหรอ เตียงมันไม่นุ่มพอรึไง หรือแอร์เย็นไม่สบายพอ!?”
“เสี่ยโชคอย่าหาเรื่อง!”
“หาเรื่องตรงไหน!?”
“ช่างเถอะ แล้วตอนนี้กี่โมงแล้วคะ?”
“ห้าโมงกว่าแล้ว เสี่ยจะมาปลุกหนูไปนั่งกินด้วยกันพอดี”
เธอพยักหน้าแล้วเดินไปพร้อมกับเขาทันทีเพราะขี้เกียจจะมีเรื่อง กลิ่นเหล้าลอยฟุ้งออกมาขนาดนี้ไม่รู้ว่าดื่มไปก่อนมากขนาดไหน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มาบ้านเสี่ยโชคแต่ทุกครั้งพี่เพลิงมาด้วยเพราะทำงานนอกเวลาที่ห้องรับแขกไม่ก็ห้องทำงานของเขา เธอไม่เคยเดินสำรวจบ้าน ยิ่งห้องนอนเขายิ่งไม่เคยไปเลย แต่พี่เพลิงมาบ่อยจนแทบจะกลายเป็นบ้านของตัวเองเลยชอบเล่าให้เธอฟัง แถมบ้านหลังนี้ราคาแพงเวอร์มากชนิดที่เกินเอือมมือไปไกลเลย แต่ด้วยฐานะของเสี่ยโชคเลยไม่น่าแปลกใจ
บ้านหลังนี้ราคาประมาณยี่สิบกว่าล้าน
สร้างมาเพื่ออยู่คนเดียวรึไง
“ดื่มนานรึยังคะ?”
“ตั้งแต่หนูหลับ”
“มิน่าล่ะ!”
“อะไร?”
“เสี่ยดูเมามากไงคะ”
“วันนี้วันเสาร์นี่ ไปกินของย่างเถอะรับรองว่าอร่อยลืม”
“กำลังหิวพอดีเลย”
เธอเดินไปพร้อมกับเสี่ยโชคด้วยความเกร็งนิดๆเพราะของในบ้านหลังนี้ดูมีราคาหมดทุกชิ้นเลย เกิดเธอทำของอะไรตกแตกหรือเสียหายขึ้นมาจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายเล่า เสี่ยโชคเปลี่ยนเสื้อผ้าสบายๆแบบนี้แล้วดูดีไปอีกแบบ เขาเดินนำเธอไปที่สระว่ายน้ำซึ่งมีเครื่องดื่มวางรออยู่และเตาย่างไฟฟ้าที่มีเนื้อต่างๆย่างส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนท้องเริ่มเรียกร้องหาของกินแล้ว
ปีที่แล้วยังไม่มีสระว่ายน้ำเลย
น่าจะพึ่งสร้างเสร็จมั้ง
“ปรกตินั่งเล่นกับพี่เพลิงตรงนี้เหรอคะ?”
“อื้ม ไอ้เพลิงมันเมาก็จะหาที่นอนแถวนี้แหละ พอดีว่าบ้านเสี่ยมีที่ให้นอนได้เยอะมาก ล่าสุดมันขอห้องว่างของเสี่ยไปทำห้องส่วนตัวแล้วนะ อีกหน่อยคงจะขอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยมั้ง”
“ถ้าหนูเมาล่ะ?”
“ก็ไปนอนในห้องไง หนูเป็นผู้หญิงจะให้นอนแถวนี้ได้ไงเล่า เสี่ยว่ามันจะดูไม่ดีนะ”
“หมายถึงห้องไหนคะ?”
“ห้องนอนของเสี่ยไง ถ้าเป็นห้องอื่นต้องรอแม่บ้านมาทำความสะอาดก่อนซึ่งเสี่ยไม่มีแม่บ้านประจำอยู่ที่นี่ หรือหนูรังเกียจที่จะนอนห้องของเสี่ยห่ะวีนัส?”
“เปล่า! หนูแค่ถามเฉยๆไม่เห็นต้องหาเรื่องเลย”
“แล้วไป!”
“บ้านของเสี่ยโชคสวยมากเลย สระว่ายน้ำก็น่าเล่นด้วย ที่คอนโดของหนูมีคนเล่นน้ำตลอดจนไม่กล้าไปเล่นน้ำ แถมสระไม่ได้ใหญ่มากด้วย ถ้าเป็นบ้านของเสี่ยโชคน่าจะเล่นสนุกเพราะไม่ต้องเกรงใจใคร”
“หนูจะเล่นก็ได้นะเสี่ยไม่ว่าหรอก ส่วนเสื้อผ้าใส่ของเสี่ยก็ได้ สระน้ำแบ่งเป็นสองระดับเผื่อคนว่ายน้ำไม่เป็นด้วย ลึกสุดประมาณสองเมตร ตรงที่ตื้นก็ประมาณเมตรยี่สิบไล่ระดับมาถึงเก้าสิบเซ็นติเมตร เสี่ยคิดไว้เผื่อวันหนึ่งมีเด็กมาเล่นจะได้ไม่ต้องกลัวมาก เล่นน้ำไหม?”
“มันจะดีเหรอคะ?”
“ดีสิ หรือหนูอยากให้เสี่ยเล่นน้ำเป็นเพื่อนด้วยห่ะ?”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เสี่ยเมาแล้วเดี๋ยวจะจมน้ำเอาเปล่าๆ”
“เมาที่ไหนเล่า! เสี่ยคอแข็งจะตายไป”
ไม่เมาแต่หน้าเริ่มแดงระเรือแล้วเนี่ยนะ เธอนั่งลงกินของที่เสี่ยโชคย่างไว้ให้ด้วยความแปลกใจนิดๆในรสชาติของมัน แต่มีคนเคยบอกว่าพวกขี้เหล้ามักจะทำอาหารอร่อยมากเลยน่าจะเป็นจริง ก่อนจะรับเครื่องดื่มที่เสี่ยโชคส่งมาให้ เขาเปิดเพลงฟังสบายๆแล้วพูดคุยไปเรื่อยซึ่งเรื่องส่วนใหญ่ที่พูดมันไร้สาระมาก อีกข้อที่เขาย้ำคือวันพรุ่งนี้จะชวนเธอไปอุดหนุนร้านอาหารเปิดใหม่ของเพื่อนสมัยเรียนปริญญาโท นั่นแสดงว่าเสาร์อาทิตย์นี้ของเธอแทนที่จะได้นอนพักกลับต้องอยู่กับเสี่ยโชค
เขาคือคนแก่ขี้เหงาเอาแต่ใจมาก
อยากให้พี่เพลิงกลับมาเร็วๆ
- Writer
