กัลยานอนอยู่ห้องนวพัฒน์จนถึงเย็นจึงชวนเขากลับ
“คืนนี้ไม่ค้างกับหนุ่ยเหรอ หนุ่ยสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรขิมเด็ดขาด” มองแฟนสายตาเว้าวอน
“ไม่ดีกว่า เดี๋ยวหนุ่ยติดไข้จากขิม” อย่างไรถ้าเธอไม่กลับบ้านพ่อก็ต้องโทรตามอยู่ดี
“เฮ้อ กล่อมไม่เคยสำเร็จสักที”
“ไปกันเถอะมืดมากแล้วเดี๋ยวพ่อขิมเป็นห่วง” ใจจริงเธออยากให้อีกคนเป็นห่วงเธอบ้าง บางความรู้สึกแอบคิดว่าอยากให้เขาโทรหา โทรถามเธอบ้างว่าเธอเป็นอย่างไร
เธอกำลังเป็นอะไรไปกัลยา อยู่กับคู่หมั้นแต่เธอกลับคิดถึงผู้ชายอีกคนทั้งวัน ป่านนี้เขาคงกลับไปแล้ว เขาไม่มานั่งรอเธอหรอก
“ก็ได้ ๆ”
ร่างเล็กเดินออกไปก่อนแล้ว
“ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา เล่นตัวชะมัด” นวพัฒน์บ่นพึมพำออกมา รู้สึกไม่พอใจที่คนรักทำตัวหัวโบราณ เขารอมานานมากแล้วที่จะได้ลองชิมไข่แดงของเธอสักที และเขาจะต้องกินมันให้ได้ ของสวย ๆ แบบนี้เขาไม่ปล่อยให้หลุดมือไปแน่
เขาจอดรถแค่หน้าบ้านของเธอ
“ขับรถดี ๆ
