Ayrılığın üstünden kırk gün geçmişti. Mert bir ayı aşkındır klinikteydi. Bütün ilaçlar kesilmiş gözlerini açması bekleniyordu.
Harun her gün zor olsa da şirkete gidiyor, işleri yürütüyordu. Oğlunun yokluğunu hissettirmemeye çalışsa da ne zaman dönüyor soruları bitmek bilmiyordu. İşleri yoğun diyerek geçiştirdiği her seferinde bir kere daha yıkılıyordu. Sabırla uyanmasını beklese de koma da gibiydi.
Bir yere varamadığı düşüncelerinden sıyrılırken toplantı için önüne bırakılan dosyayı açtı. Dikkatini vermeye çalışırken çalan telefonuna baktı. Ekranda ki gördüğü isimle hemen açtı.
-Ateş bir şey mi oldu?
Heyecandan nasıl söyleyeceğini bilemiyordu. Sevinçle "Abi uyandı."diyebildi.
Harun nasıl ayağa kalktığını bilemedi. Telefonu kapattığı gibi odasından fırladı. Sekreteri ani çıkışını şaşkı
