ภาพชายชราผมสีดอกเลาที่กำลังนั่งกุมขมับอยู่มุมหนึ่งของโซฟาทำให้นีราสอดนิ้วเข้าไปในกลุ่มผมยาวเป็นลอนสวยของตัวเองแล้วกำแน่น เธอกำลังหยุมหัวตัวเองให้สาสมกับความหงุดหงิด
"นีรา ขอร้องล่ะ อย่าทำให้จี้รู้สึกผิดได้ไหม" ชายชราหันกลับมามองนีราเหมือนจะขอโทษขอโพย
"จี้ นีราก็ขอร้องเหมือนกัน ช่วยทำให้เห็นภาพหน่อยได้ไหม นีราอยากเห็นอนาคตของตัวเอง"
เพราะเธอรับปากกับลูกชายไปแล้วว่าจะพาไปเจอสามีเก่า เธอทั้งลางานและลาเรียนให้ลูกเรียบร้อยแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าจี้ทำให้เธอมองเห็นอนาคตของผู้คนได้หญิงสาวเลยขอมองวันข้างหน้าของตัวเองเพื่อรับมือ ทว่าสิ่งที่จี้ทำให้เธอเห็นกลับเป็นภาพขมุกขมัวดำมืดไปหมดจนเดาอะไรไม่ออก
"จี้พยายามแล้ว มันมองไม่เห็นเหมือนมองอนาคตคนอื่น บางคนจี้แทบไม่ต้องช่วยนีรายังเห็นภาพนั้นเองเลยแต่นี่เราสองคนช่วยกันมองไม่เห็นอะไร จี้ว่านีราทำใจเถอะ"
"..." นีนนีราทำปากยื่น ใบหน้าสวยงอง้ำเหมือนจะร้องไห้
จนแม่อุ้ยเดินจูงมือน้องไนน์ที่อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนอนลายโดราเอมอนสุดคิวท์เดินมาหาสีหน้าของคุณแม่ยังสาวถึงดีขึ้น
วันนี้เด็กชายดูมีความสุขมากตั้งแต่ตอนที่คุยเรื่องพ่อกันบนรถแล้ว เมื่อมาถึงบ้านเธอต้องเปิดประตูรั้วเองเพราะแม่อุ้ยไปจ่ายตลาด แค่น้องไนน์เจอป้าที่อยู่บ้านติดกันเขายังปีนออกจากคาร์ซีตมาลดกระจกแล้วตะโกนบอกป้าแกว่าจะตัวเองกำลังจะไปเจอพ่อ
สิ่งที่สะท้อนมาจากเด็กชายทำให้นีนนีราลืมนึกไปว่า ถ้าลูกชายเจอพ่อแล้วผิดหวัง เขาจะรับได้ไหม ครั้นจะไปบอกลูกว่าพ่อของลูกนั้นชั่วก็กลัวจะดับฝันน้องไนน์ เธออยากรู้ว่าควรรับมืออย่างไร เลยถามจี้แต่จี้กลับบอกว่ามองไม่เห็น
"น้องไนน์ มานี่ลูก" หญิงสาวดึงตัวเด็กชายมานั่งตักแล้วหอมเขาฟอดใหญ่
น้องไนน์ดิ้นยุกยิกแต่ไม่ยอมปีนหนีจากตักยามเธอหอมเหมือนทุกวัน หญิงสาวรู้เลยว่าเจ้าเด็กแมนๆ คนนี้กำลังเอาใจเธอในแบบของเขา "พรุ่งนี้ถ้าแม่พาไปเจอพ่อ น้องไนน์อาจจะชอบหรือไม่ชอบพ่อก็ได้ "
"แต่ที่แน่ๆ แม่ต้องชอบพ่อแน่เลยใช่ไหมฮะ แม่กับพ่อรักกันถึงมีไนน์"
นีนนีรากับแม่อุ้ยสบตากัน ต่างคนต่างไม่มีอะไรจะกล่าว
"อย่าเพิ่งสนใจเรื่องของแม่กับพ่อเลย แม่ว่าเรามาสนใจความรู้สึกของไนน์กันดีกว่า พรุ่งนี้ แม่แค่พาไปเจอพ่อ ถ้าไนน์ไม่ชอบ แม่หาพ่อใหม่ให้ดีไหม"
เธอพยายามจะพูดในสิ่งที่เข้าใจง่าย
"ได้ครับ"
นีนนีรายิ้มออก
"ไนน์ดีใจที่จะได้เจอพ่อจังเลย"
หญิงสาวกอดลูกชายไว้แนบอก แม่อุ้ยน้ำตาซึมเพราะเพิ่งเห็นมุมอ่อนแอของเด็กชายที่นางเลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก ส่วนจี้ผู้มีจิตใจบอบบางนั้นปล่อยโฮแต่แรกแล้ว
"แม่จะอยู่ข้างๆ ไนน์เสมอนะลูก"
น้องไนน์ไม่เข้าใจว่าแม่กอดเขาแล้วทำเสียงสั่นๆ ทำไม เด็กชายกอดแม่กลับ ในหัวมีภาพจินตนาการเกี่ยวกับพ่อเต็มไปหมด...