รอยเสน่หาเทพบุตรเถื่อน

Chapter 3 แก้เผ็ดผู้หญิงมือไว 1

เช่นเดียวกัน เพราะไอลดาก็ดันเข้าใจว่านิโคไล คือเพื่อนของคาร่า แถมยังแก้เผ็ดและหักหน้านิโคไลเสียจนลงไปนั่งจุกอยู่กับพื้น เล่นกับผู้ชายผิดคนแบบนี้เธอมีโอกาสแย่โดยไม่รู้ตัว ส่วนนิโคไลก็รอแก้แค้นแม่ตัวดีที่ตบหน้า กระทุ้งเป้า และไหนจะเอาเหล้าสาด เรียกได้ว่าสาม กระทง โดยที่เขาไม่ได้มีความผิด

แค่เข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงง่ายๆ เท่านั้นเอง ก็จัดหนักให้ขนาดนี้ ฉะนั้นจึงรอให้เมาเสียก่อนแล้วจะเอาคืนให้สาสม เขาคิดอย่างมีแผนการ ทว่าขณะที่เขาดื่มอยู่กับเพื่อน ก็ไม่เห็นทีท่าว่าไอลดาจะเมากระทั่งดึก แต่เขานี่สิกำลังเมา

“นี่ฉันไม่อยากลากแกกลับนะ อย่าดื่มมากนักสินะ” แจ็คสัน ออกปากห้าม เมื่อเห็นว่านิโคไลดื่มหนักเกินไปแล้ว

“ดื่มยังไม่ถึงครึ่งขวดเลย ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเมาหรอกน่า” นิโคไลเถียงด้วยน้ำเสียงเข้มและมองไปที่โต๊ะไอลดา

“ฉันเห็นนายเอาแต่มองโต๊ะของแม่สาวเอเชียคนนั้นน่ะ” รูเพิร์ทกล่าวแทรกขึ้น

“ฉันจะลากแม่สาวเอเชียคนนั้นมาขอโทษฉันให้ได้” นิโคไลบอกอย่างมาดมั่น

“บางทีฉันก็นึกสงสัยนะ ว่าคนอย่างแกโดนหักหน้าแบบนี้ได้ยังไง ทั้งโดนตบ สาดเหล้าใส่หน้า ไหนจะโดนชกใต้เข็มขัดอีกต่างหาก เธอไม่หลงเสน่ห์แกสักนิดเลยเหรอเสียชื่อนิโคไลหมด” แจ็คสันพูดแบบนี้คล้ายจะเยาะเย้ยมากกว่า

“ก็เพราะอย่างนี้ไงฉันถึงจะให้เธอมาขอโทษ ไม่อย่างนั้นฉันไม่ยอมจริงๆ ด้วย เพราะอะไรรู้ไหม เธอทำให้ฉันเสียหน้าต่อหน้าคนตั้งเยอะแยะ และคนที่นี่ก็รู้จักฉัน”

“ถ้าแกอับอายนะโว้ย ฉันว่าเรากลับดีกว่า” แจ็คสันว่า

“อยากกลับก็เชิญกลับไปก่อน ฉันจะรอจัดการกับแม่ตัวแสบ”

“อะไรแกจะแค้นขนาดนั้น” รูเพิร์ทอยากจะชวนกลับแล้วเพราะไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง

“ก็... ฉันอยากได้และต้องได้ด้วย มีอะไรไหม ร้ายๆ แบบนี้ฉันชอบ” เพราะเขาเป็นคนเอาใจจึงไม่ยอมที่จะเสียเปรียบและต้องเอาชนะให้ได้

“ใครจะกล้ามีปัญหากับแก แต่ถ้าเธอไม่ยอม แกก็เลือกคนอื่นก็ได้นี่หว่า อย่างเช่นแม่โต๊ะโน่นไง มองแกตั้งแต่เดินเข้ามาในร้านครั้งแรกแล้ว” แจ็คสันพยายามให้ความเห็น

“ถ้าชอบฉันก็จีบแล้วสิจะรอทำไม” นิโคไลหลุดปากออกมาด้วยความลืมตัว

“แสดงว่าแกชอบแม่สาวเอเชียคนนั้นใช่ไหมวะ” คราวนี้ แจ็คสันมองออก

“เอ่อ ปะ ปะ เปล่า ไม่ถึงขนาดนั้น แต่แค่อยากลองแนวเอเชียบ้างเท่านั้นเอง” นิโคไลแก้ตัวด้วยน้ำเสียงอึกอัก

“แล้วนี่แกรออะไรวะ” รูเพิร์ทถามอีกครั้ง

“รอให้เมา แต่ไม่เห็นทีท่าว่าแม่ตัวดีจะเมาเลยว่ะ” เขาบอกพร้อมกับมองไปที่ไอลดาอีกครั้ง ซึ่งจริงๆ แล้วหญิงสาวเริ่มมีอาการเมา เพียงแต่เป็นคนไม่โวยวายในยามที่เมาเท่านั้นเอง มีเพียงอาการนิ่งเงียบและง่วงนอนมากกว่า

“นี่ก็หกทุ่มแล้ว ฉันว่า... ฉันจะกลับนะเทรซีย์” ไอลดาเอ่ยกับเทรซีย์และเพื่อนคนอื่นๆ ด้วยน้ำเสียงปกติ

“อ้าว! นึกว่าจะรอให้เวลาผับใกล้ปิดก่อนเสียอีกจะได้กลับพร้อมกัน”

“ไม่ได้ประชดใช่ไหมเพื่อน” น้ำเสียงของไอลดาเริ่มส่อแววอาการเมาให้เพื่อนเห็นแต่ไม่น่าเป็นห่วงแต่อย่างใด

“เปล่าประชด ปกติเราก็กลับเวลานั้นไม่ใช่เหรอ”

“อืม แต่วันนี้อยากกลับเร็วหน่อย ง่วงน่ะ โทษทีนะจ๊ะ”

“เอางั้นเหรอ ให้ฉันไปส่งไหมเพื่อน” เทรซีย์ขันอาสา แต่ถ้าไอลดากลับเองได้ ไม่ได้น่าเป็นห่วงเพราะย่านนี้เป็นย่านที่คนพลุกพล่านตลอดทั้งคืน อพาร์ต์เมนท์ของไอลดาก็อยู่ไม่ห่างจากผับสักเท่าไหร่ ไม่เปลี่ยว ไม่น่ากลัว

“ไม่ต้องหรอกจ้ะ ฉันกลับเองเป็นประจำอยู่แล้ว ห้องพักก็อยู่ไม่ไกลด้วย อีกอย่างเธอยังไม่อยากกลับ ฉันรู้”

ไอลดาบอกอย่างรู้ทัน ทำให้เทรซีย์ยิ้มหน้าเจื่อนๆ

“ก็แหม หนุ่มๆ เยอะขอฉันอยู่ต่ออีกสักพักก่อน”

“งั้นหนุ่มๆ ก็อยู่เป็นเพื่อนเทรซีย์ก็แล้วกันนะ เอาไว้เราเจอกันใหม่ บายนะเพื่อนๆ”

“บาย!” เพื่อนๆ ของไอลดาต่างโบกมือลา จากนั้นไอลดาจึงคว้าเสื้อคลุมหนัง พร้อมกับกระเป๋าสะพายแล้วออกจากร้านไป แต่ทุกอย่างอยู่ในสายตาของนิโคไลทั้งสิ้น รวมถึงครูสเพื่อนของคาร่าก็มองตามไปจนกระทั่งไอลดาเดินพ้นจากร้าน และเมื่อครูสเห็นดังนั้นจึงรีบตามไปทันที เพราะถึงอย่างไรมันก็คือโอกาส

“ฉันไปละ” นิโคไลบอกอย่างรีบร้อน ก่อนจะใส่เสื้อสูทเอาไว้ตามเดิม แล้วเดินออกไปจากร้านเช่นกัน แต่กว่าจะออกมาได้ก็ต้องเบียดเสียด จนทำให้เสียเวลาเพราะกลัวว่าไอลดาจะคลาดสายตา

ขณะเดียวกันคนที่ทำให้นิโคไลรีบร้อน กำลังเดินออกมาจนถึงหน้าร้าน เธอเดินเลี้ยวซ้ายมาตามฟุตบาท โดยที่สองข้างทางเต็มไปด้วยแหล่งท่องเที่ยวยามราตรี พร้อมทั้งมีรถหรูจอดอยู่มากมาย แต่กำลังคิดที่จะเรียกแท็กซี่ ทว่าอาการมึนเมาเริ่มแสดงออกมาขึ้น เธอเวียนหัวและหน้ามืดจนเดินเซเกือบล้ม ทว่ามีวงแขนแกร่งตวัดโอบเอวเธอเอาไว้ได้ทัน

“คุณโอเคหรือเปล่า” น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ทำให้ไอลดารีบแหงนหน้าขึ้นมอง แต่ไม่ชัดเจนเพราะสายตาเธอเริ่มพล่ามัว ไม่คุ้นหน้าเขาและไม่คิดว่าจะเป็นนิโคไลด้วย

“เอ่อ ฉันโอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ”

ไอลดารีบพยุงตัวให้มั่น พร้อมกับดันตัวออกจากเขาอย่างรวดเร็ว

“จะไปไหนเหรอครับ ดูท่าทางคุณจะไม่ไหวนะ”

“ฉัน... เอ่อ... กำลังจะกลับค่ะ” น้ำเสียงของเธอดูพร่า และกำลังจะหมดเรี่ยวแรง คงเพราะดื่มไปมากสินะ แม้จะเมาแต่พยายามไม่แสดงออกกับคนแปลกหน้า

“ให้ผมเรียกแท็กซี่ให้ไหม หรือให้ผมไปส่งก็ได้” เหมือนจะน้ำใจแต่มีนัยแอบแฝง

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ เอ่อ เรียกแท็กซี่ให้ก็พอ”

“ได้ครับ” เขาบอกด้วยน้ำเสียงแปลกๆ เหมือนมีเลศนัยแต่เธอฟังไม่ออก จากนั้นเขาจึงพยุงเธอเอาไว้พร้อมกับโบกมือเรียกแท็กซี่ที่กำลังวิ่งมาพอดี เมื่อแท็กซี่จอดสนิทเขาก็เปิดประตูให้ แต่ก่อนที่จะดันเธอขึ้นรถมืออันซุกซนของเขาก็ตะปบที่บั้นท้ายขอเธอเข้าพอดี แต่ไม่ทันที่จะได้ทำอะไรนอกจากนี้ ก็มีอีกมือหนึ่งคว้ามือของเขาออกจากบั้นท้ายของไอลดาพอดีและเขาก็ต้องร้องลั่นเมื่อเจ้าของมือหนานั่นบิดข้อมือของเขาอย่างแรง