“พี่มิ้ง ไปเซเว่นกัน” ไอ้ต้นมันเอ่ยขึ้นมาตอนสี่ทุ่ม ขณะที่มันนอนกลิ้งอ่านการ์ตูนอยู่บนเตียงแล้วเหล่สายตามาทางฉันที่กำลังบิดกำลังม้วนกับคำพูดของน้องตี๋เมื่อตอนเย็น ฉันเงียบก่อนจะหันไปมองหน้ามันพร้อมครุ่นคิดอยู่ครู่นึง
น้องตี๋เข้าทำงานกะดึก...
ตอนนี้เวลาสี่ทุ่มกว่าๆ ถ้าไป ฉันก็ต้องเจอน้องตี๋อ่ะเหรอ แค่เรื่องเมื่อตอนเย็น ฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีมาเร็วกว่านักกีฬาทีมชาติไทยแล้วนะ
‘อ๋อ ค่าเทอมอ่ะมีแล้วพี่ แต่ที่ยังไม่มีอ่ะคือแฟนนะ พี่สนใจเปล่า?’
แอร๊ย >_
ฉันเดินตามมันต้อยๆ เหล่สายตามองสภาพตัวเองขณะที่เดินเข้าไปในลิฟต์โดยที่มีไอ้ต้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พลางผิวปากชีวิตโคตรแฮปปี้ แต่พี่มันอ่ะเหรอ... หน้าบูดเป็นตูดหมา ก็คิดดูสิจะให้ฉันไปเจอน้องตี๋สภาพเหมือนผีที่ตายมาสิบชาติแบบนี้ นี่ไม่ต้องถามแล้วว่าจะจีบน้องติดมั้ย ถามว่าน้องจะกล้าคุยกับฉันอีกมั้ยดีกว่า ฮือออ T^T