Ruh acı çekerken bedeni içten içe kıvrandırır. Tıpkı elma kurdu gibidir. Yavaş yavaş soldurur etten kemikten yapıyı. Bir kez olsun of dese dağlar yıkılır da çıkmaz gram sesi. En çok hangisi yakar canı? Ruhun çektiği ızdırap mı? Yüreğin düştüğü cehennem mi? Beynin yaşadığı cendere mi? İşte bu kişiden kişiye değişen ama sonucu genellikle aynı olan bir cevabın sorularıdır.
Timur beklerken içindeki acının kaynağının canı ile cebelleşen kadın olduğunu biliyordu. Yüreği her geçen saniye de bir yemin ediyordu.
“Onu ölene kadar koruyacağım.”
“Onun gözünden akan yaşın hesabını soracağım.”
“Canını yakanın sonu olacağım.”
“Eğer isterse ruhundaki her yarayı sevgimle saracağım.”
Gözleri buzlu camın ardını görmek ister gibi keskin ve azap doluydu. Ona bunu yapanlaraysa kin doluydu. Çoktan ha
