เพียงรักห่มใจ

ตอนที่ 6 เปราะบาง

ชายอีกคนในห้องลุกนั่ง ขยี้ตาด้วยความงุนงง ผสมความง่วง ก่อนอ้าปากหาวจ้องมองร่างเปลือยเปล่าที่มีผ้าห่มแค่เพียงช่วงเอว เผยให้เห็นทรวงงามเต็มตา

“คุยกับใครอยู่เหรอครับ” ดนัยภพถาม

อรนิสาดวงตาเบิกกว้าง รีบยกมือปิดปากอีกฝ่าย สีหน้าตื่นตระหนก

“เสียงใครเหรออร” ปลายสายถามเสียงเครียด

“อ๋อ เสียงละครโทรทัศน์น่ะค่ะพี่ราม!” เธอตอบ สีหน้ากังวล

“ถ้าอย่างนั้นพี่ไม่กวนแล้วครับ พักผ่อนเถอะ”

“ค่ะพี่ราม” เธอบอกแล้ววางสาย ก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

อรนิสาตวัดสายตามองคู่ขาด้วยความไม่พอใจ ดนัยภพรีบตรงเข้ามาโอบกอดไว้แนบแน่น ก่อนโน้มใบหน้าเข้าหา แนบริมฝีปาก มือข้างหนึ่งบีบเคล้นทรวงงามอย่างเมามัน ทำเอาหญิงสาวขนลุกชันเสียวซ่านไปทั่วร่าง เรียวแขนโอบรัดรอบคอเอนกายลงบนฟูกหนา

พิรามจอดรถ แล้วเปิดประตูลงมา มองคีย์การ์ดในมือ อรเคยให้ไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่เขาได้ใช้มันน้อยครั้ง ด้วยเพราะหน้าที่การงาน และอยากตบแต่งให้เรียบร้อยอรได้ไม่เป็นที่ครหา แต่วันนี้เขากลับต้องใช้มันเพื่อพิสูจน์ความจริง

ติ๊ด!

เสียงรูดคีย์การ์ด ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้าด้านใน แว่วเสียงบางอย่างเข้ามากระทบหู เขาชะงักขบกรามแน่น เดินมาหยุดยืนหน้าห้องนอนของคนรัก ทว่ามันกลับชัดเจนยิ่งขึ้นกว่าเดิม มือกำหมัดแน่น ข่มความแค้นเคืองไว้ภายใน จับลูกบิดเปิดประตูอ้าออก ภาพตรงหน้าทำเอาคนตัวใหญ่ชะงักงันราวกับถูกสาป

สองคนบนเตียงกลับไม่รู้เรื่องราว ยังคงบรรเลงเพลงรักกันต่อไป จนกระทั่งดนัยภพสบตาเข้ากับแขกไม่ได้รับเชิญ เขาหยุดชะงักสีหน้าตื่นตระหนก

“เฮ้ย!” ดนัยภพร้องลั่น รีบผลักไสให้รุ่นพี่ออกจากร่างกายตนเอง

“อะไรภพ เป็นอะไรเนี่ย!” อรนิสาส่งเสียงไม่พอใจ

“พะ...พี่อรครับ” รุ่นน้องหนุ่มเสียงสั่น รีบดึงผ้าห่มคลุมกาย

อรนิสาเม้มริมฝีปาก เหงื่อเม็ดเล็กผุดซึม พอเดาได้อย่างไม่ต้องสงสัยว่า คงมีใครอยู่ด้านหลังในตอนนี้ เธอกระชับผ้าห่ม แล้วหันมา เมื่อเห็นจึงรู้ว่าตนเองได้ทำผิดพลาดครั้งใหญ่

“พะ...พี่ราม” เธอเรียกชื่อเขาเสียงสั่น

เขายิ้มหยัน แล้วทอดสายตามองแววตาว่างเปล่า คนที่ไว้ใจกลับทำร้ายกันได้เลือดเย็น เช่นนี้จะไว้ใจใครได้อีก ไม่คิดว่าผู้หญิงหน้าซื่อแบบนี้ ใจกลับคิดคด ทรยศกัน

“แต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วมาคุยกัน” เขาบอกเสียงห้วนแล้วเดินออกมา

สองร่างบนเตียงรีบลงมา หยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายตามพื้นสวมมันมือไม้สั่นเทา อรนิสาเดินออกมาด้านนอกพร้อมคู่ขา เขากอดอกจ้องมอง

“นั่งลงสิจะได้คุยกัน”

อรนิสาและดนัยภพหย่อนกายลงตรงข้ามสีหน้าซีดเผือด พิรามมองไปยังผู้ชายอีกคน แล้วระบายลมหายใจ

“พี่จะถามแค่ผู้ชายของอร ถ้าพี่ยังไม่ถามอรไม่ต้องตอบนะ!” พิรามสั่งเสียงแข็ง อรนิสาพยักหน้ารับรู้ เขาสบตากับชายหนุ่มอีกคน “คบกับอรนานแค่ไหนแล้วครับ”

ดนัยภพชะงัก ริมฝีปากสั่น

“สามเดือนครับ”

“มาที่นี่บ่อยไหม”

เขากรอกตา สีหน้ากังวล ไม่อยากให้เรื่องลุกลามบานปลายไปมากกว่านี้ ทว่ารุ่นพี่กลับทำให้หัวใจดวงนี้ลิงโลด มีความสุขจนทำผิดศีลธรรม รู้ดีแก่ใจว่าเธอกำลังจะแต่งงานแล้ว แต่มันถลำลึกจนห้ามไม่อยู่

“สามวันต่ออาทิตย์ครับ” เขาสารภาพตามตรง

พิรามนิ่งเงียบ หลับตาลงครุ่นคิดหนัก ไม่ได้เจ็บเจียนตายอย่างที่คิด แต่กลับรู้สึกเสียหน้า และเสียใจมากกว่าที่อรนิสาทำแบบนี้ มือยกขึ้นลูบใบหน้าเพื่อระบายความเครียด กรามถูกขบแน่น งานแต่งจัดเตรียมเรียบร้อย เหลือแค่เพียงเข้าพิธี แต่ว่าที่เจ้าสาวกลับมีเล่นชู้กับชายอื่น มันช่างน่าทุเรศสิ้นดี

เขาหัวเราะในลำคอ “อรทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง” เขาถามเสียงรอดไรฟัน

อรนิสาทรุดกายลงคุกเข่า แล้วดึงมือมากุมไว้น้ำตาไหลอาบแก้ม

“อรขอโทษค่ะพี่ราม อรผิดไปแล้ว อรไม่ได้ตั้งใจ อรแค่เหงาอยากมีใครสักคน อรไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดไปไกลขนาดนี้!” อรนิสาแก้ตัวเสียงสั่นเครือ

เขาชักมือกลับ มองว่าที่เจ้าสาวแววตาเยือกเย็น

“หลังจากขอโทษพี่แล้ว อรต้องการให้พี่ทำยังไง!”

“อรขอโอกาสนะคะพี่ราม อรจะไม่ทำอีก อรสัญญา หรือจะให้อรสาบานก็ได้ค่ะ พี่รามอย่าทิ้งอรไปเลยนะคะ อรสำนึกแล้ว!” หญิงสาวร้องไห้คร่ำครวญ

ดนัยภพมองภาพนั้นด้วยความรู้สึกผิด นี่เขาคือต้นเหตุให้สองคนต้องเลิกรางั้นเหรอ

“ผมสัญญาว่าจะเลิกกับพี่อรเด็ดขาดครับ ผมจะลาออกจากงาน ไม่เจอหน้าพี่อรอีก!”

พิรามเหลือบมอง “มันไม่สายไปหน่อยเหรอ มาสำนึกผิดตอนที่คุณมีอะไรกับว่าที่เจ้าสาวผมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง คุณคิดว่าถ้าคุณเป็นผม คุณจะรับได้ไหม!” เขาตะโกนลั่น

ดนัยภพนิ่งเงียบ ไม่กล้าเอ่ยปาก เพราะตนเองนั้นผิดเต็มประตู

“พี่รามอรขอร้อง อรจะเลิกกับภพ อรผิดไปแล้ว” อรนิสาสะอื้นไห้ พยายามอ้อนวอนให้คนรักอภัย

ว่าที่เจ้าบ่าวระบายลมหายใจ ถอดแหวนออกจากนิ้ววางไว้ตรงหน้า อรนิสาจ้องมองแววตาปวดร้าว

“พี่รู้เรื่องอรมาสักระยะแล้ว พี่พยายามไม่เชื่อ แต่สุดท้ายแล้วมันก็เป็นความจริง วันนี้พี่ได้มาเห็นกับตาตัวเอง พี่ก็เข้าใจ พี่คงผิดที่ไม่มีเวลาให้อร ผิดที่ไม่ได้ใส่ใจอรมากพอ หรือแท้จริงแล้วอรไม่ได้รักพี่อย่างที่ควรจะรัก อรถึงทำร้ายทำลายความรู้สึกพี่แบบนี้”

เธอส่ายหน้าทั้งน้ำตา

“ไม่ใช่นะคะพี่ราม อรยังรักพี่ แต่อรแค่ต้องการเรื่องบนเตียงเท่านั้น มันเป็นสิ่งเดียวที่พี่ให้อรไม่ได้มากพอ อรรู้ว่าพี่งานยุ่งมาก อรถึงไม่เคยเรียกร้อง แต่อรไม่มีทางออก จนต้องชักนำคนอื่นเข้ามา!”

“มันเป็นแค่ข้ออ้างอร!” เขาตวาดจนคนฟังสะดุ้ง “เรื่องบนเตียงไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิตคู่ ไม่ใช่พี่ไม่ให้อร พี่คิดว่าหลังจากแต่งงานไปแล้ว พี่จะทำให้อรมีความสุข แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน พี่อยากจัดการเรื่องงาน และวางมือบางอย่างเพื่อได้มีเวลาสร้างครอบครัวกับอร แต่สุดท้ายแล้วพี่ถึงได้รู้ว่าตัวเองคิดผิด!”