เนตรดาวมองมือถือแล้วเม้มริมฝีปากแน่น ตัดสินใจเปิดดูข้อความ แต่กลับไม่มีการตอบรับ เธอส่งข้อความไปหาพี่รามบ่อยครั้ง นานๆ สักทีที่เขาจะตอบ และเป็นเพียงข้อความสั้นๆ เธอไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าพี่รามจะกลับมาตอนไหน ทำอะไรอยู่
คงทำได้แค่เพียงคิดถึงเขา และรอวันที่พี่ชายแสนดี จะกลับมา
รถจอดหน้ารีสอร์ท ภานุพงษ์หยิบกระเป๋าออกจากรถ โดยมีอรนิสาคอยช่วย ประตูเปิดออกสองร่างเดินเข้าด้านใน วางสัมภาระแล้วเขาเดินมาโอบไหล่แล้วพาร่างบางมายังระเบียงด้านหน้า ลมทะเลผัดผ่านมากระทบ อรนิสาเงยมองแล้วอมยิ้ม
“สวยไหมครับ” เขาถามเสียงทุ้ม สายตาบ่งบอกถึงความรู้สึกภายใน
“สวยค่ะ” เธอยิ้ม
“ที่นี่จองยากมากเลย ผมจองเป็นเดือนกว่าจะได้”
เธอจุมพิตแก้มสาก “ขอบคุณมากนะคะที่พาอรมาเที่ยวแบบนี้”
ชายหนุ่มรั้งร่างบางมาโอบกอดไว้แนบกาย
“พงษ์อยากพาอรมาอยู่แล้ว ต่อให้อรไม่ขอก็เถอะ พงษ์อยากใช้เวลาอยู่กับอร” เขาบอกเสียงสั่นเครือ
เธอโ
