‘ไอ้นี่ก็ตามข้าจัง เดี๊ยะจะโดนไม่ใช่น้อยคอยดู’ กริมริปเปอร์ในร่างมนุษย์กระพริบตาปิดสัมผัสที่ 6 แล้วทำเป็นเดินชมนกชมไม้ยามโพล้เพล้เพื่อกวนประสาทอมนุษย์ที่ทำตัวเป็นวิญญาณตามติด
นี่ถ้าเขาไม่ใช่ยมทูตขี่คอไปนานแล้ว
‘จะกวนตีนไปถึงไหนเนี่ยคุณยมทง ยมทวย…ยมทูต!’ ตฤณกิจวิ่งไปตะโกนใส่หน้าจนคอขึ้นเป็นเอ็น ธามไทหน้าเรียบนิ่งเดินทะลุร่างโปร่งใสไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พอลงจากสถานีรถไฟฟ้าและเดินเท้าต่อเลี้ยวเข้าซอยอีกนิดก็เจอตลาดสดและร้านสะดวกซื้อ เลยนึกสนุกแวะเดินตลาดล่อนักตื้อให้ไปเจอเจ้าถิ่นสักหน่อย
เจ้าถิ่นที่ว่าคือพ่อค้าขายมะพร้าวที่ตายเพราะคุยไปกินไปจนข้าวเหนียวติดคอ เขานั่งห้อยขาอยู่บนเครื่องบดมะพร้าวตรงทางข้ามพอดี ธามไทพยักพเยิดบอกให้ช่วยพาอมนุษย์ข้างหลังไปเดินทัวร์หน่อย ผีพ่อค้าพยักหน้ารับคำแล้วพุ่งตัวไปกอดคอพาไปชมตลาดทันที
‘หูแฉะแน่ตฤณกิจ ตาลุงนั้นพูดมากอย่างกะอะไรดี’ ร่างสูงใส่หูฟังเดิ
