ตอนนี้บิดามารดาของทั้งสองฝ่าย ได้นั่งอยู่ในห้องโถง ด้วยท่าทีเคร่งเครียด ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าสิ่งที่บุตรสาวและบุตรชายของทั้งสองฝ่ายได้ทำลงไปนั้น ได้สร้างความเสื่อมเสียชื่อเสียงให้กับพวกเขาเป็นอย่างมาก ดีที่เรื่องนี้รู้กันเพียงแค่ภายในครอบครัวเท่านั้น จึงทำให้สามารถปิดเรื่องนี้เป็นความลับต่อไปได้
"พวกเจ้ารู้หรือไม่ว่าทำสิ่งใดลงไป ไป๋เลี้ยงซู ในฐานะที่เจ้าเป็นบุรุษถึงขนาดได้ขึ้นชื่อว่าเป็นรองแม่ทัพ แล้วเหตุใดเจ้าถึงได้คิดอ่านให้ถี่ถ้วน ในสิ่งที่ทำลงไป"
"เป็นลูกที่ผิดเองขอรับท่านพ่อ เรื่องนี้อย่าได้โทษเซียนเอ๋อร์เลย ลูกขอรับผิดไว้แต่เพียงผู้เดียวที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ จนทำให้เกิดเรื่องเสื่อมเสียชื่อเสียงขึ้นมาเช่นนี้"
"รู้ก็ดีแล้ว"
เสนาบดีไป๋ซือเฉิง ถึงกับกล่าวออกมาอย่างหัวเสียกับเรื่องราวดังกล่าว
"ลูกจะรับผิดชอบโดยการแต่งเซียนเอ๋อร์เข้ามาเป็นฮูหยินของลูกอย่างถูกต้อง"
"เอ่อ ไม่ต้องถึงขน
