"ไยเจ้าถึงได้ตกอกตกใจถึงเพียงนั้น พี่รอได้ไม่ต้องเป็นกังวล"
"น้องไม่ได้เป็นกังวลเจ้าค่ะและน้องก็ไม่ถือ หากว่าพี่หมิงลู่จะเปลี่ยนข้าวสารให้เป็นข้าวสุกเสียตั้งแต่ตอนนี้"
ดูเอาเถิดว่านางมีความใจร้อนมากมายเพียงใด หากเขายังทำท่าที่อยู่เช่นนี้เขาก็อยากจะรู้เช่นกันว่านาง จะทำเช่นไรกับเขา คิดแล้วก็ให้นึกสนุกยิ่ง มิใช่ว่าเขาจะมิจับนางกินเสียตั้งแต่วันนี้หรอก แต่ที่เขาพูดออกไปเช่นนั้น ก็เพราะนึกสนุกอยากจะแกล้งนางเพียงเท่านั้น เขาก็อดทนไม่ไหวแล้วเช่นกันตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาเพียงได้ดูแต่ไม่ได้ทำคิดดูว่ามันจะรู้สึกทรมานขนาดไหน แต่เขาก็อยากจะรอให้นางเข้าพิธีปักปิ่นเสียก่อนจะได้ไม่รู้สึกผิดต่อบิดามารดาของนาง
"ทำเช่นนั้นจะได้เช่นไร จะทำให้เจ้าเสื่อมเสียชื่อเสียง พี่รักเจ้ายิ่งนักเกรงว่าจะทำลายชื่อเสียงของเจ้ามิได้"
"โอ๊ย คำก็กลัวสองคำก็ไม่กล้าสามคำก็ชื่อเสียง ถ้าอย่างนั้นท่านจะพาข้ามาไกลถึงขนาดนี
