เซี่ยซูเจี๋ย เซี่ยซูเหยาเดินนำท่านหมอเทวาดาหญิงไปยังที่บ้านเซี่ย ต่อให้เซี่ยซูเจี๋ยอยากฝากตัวเป็นศิษย์มากเพียงไหน ทว่าการตัดสินใจขึ้นอยู่กับบิดา และเป็นท่านหมอเทวดาหญิงเองที่ต้องการพบเซี่ยห้าวไห่ ด้านหลังยังมีชาวบ้านอีกกลุ่มใหญ่ที่ตามมาดู
“ท่าน!”
ทันทีที่เซี่ยห้าวไห่เห็นผู้มาใหม่เขาก็ร้องขึ้นอย่างตกใจ หลายปีที่ผ่านมาคนผู้นี้ยังเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย
“เจ้าจำข้าได้สินะ” หมอเทวดาหญิงกล่าวยิ้ม ๆ ใต้ผ้าคลุมผืนบาง พลางเดินไปใกล้กับเซี่ยห้าวไห่ที่นั่งอยู่บนแคร่ไม้ไผ่
“ขอรับ”
เซี่ยห้าวไห่มองท่านหมอเทวดาหญิงอย่างอึ้ง ๆ พลางหันไปมองลูกสาวคนโตเป็นระยะ ความทรงจำครั้งนั้นที่เคยลืมไปแล้วกลับมาอีกครั้ง
‘จำเอาไว้ว่าบุตรของพวกเจ้าจะเติบโตได้ก็ต่อเมื่อจะแยกย้ายกันเท่านั้น หนึ่งหมอผู้มีชื่อเสียงโด่งดัง หหนึ่งท่านแม่ทัพผู้องอาจ และหนึ่งสตรีผู้มาเพื่อช่วยเหลือครอบครัว’ ท่านหมอเทวดาหญิงในอดีตเคยกล่า
