วันนี้บ้านเซี่ยหยุดขายอาหารหนึ่งวันเพราะเซี่ยซูเหยาเห็นว่าทุกคนเหนื่อยกันมาหลายวันแล้ว พวกนางไม่มีวันหยุดที่ชัดเจนจึงสามารถกำหนดวันหยุดเองได้ โชคดีที่ยามนี้การค้าขายของพวกนางเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว หากเกินยามเหม่าไม่เจอพวกนางที่แผงตลาดก็ให้คิดว่าพวกนางไม่มาแล้ว นี่คือสิ่งที่นางบอกลูกค้าไป
หยุดค้าขายหนึ่งวันทว่าทุกคนก็ยังมีหน้าที่ของตัวเองอยู่ นั่นก็คือการทำงานบ้าน ส่วนเซี่ยห้าวไห่จะเข้าป่าไปจับปลาและกุ้งเหมือนเดิม เซี่ยซูเหยาจึงขอติดตามไปด้วย
ต่อให้อ่อนล้าจากการขายอาหาร ทว่าเซี่ยซูเหยาก็อยากเข้าไปดูในป่าว่าพอจะมีอะไรให้เอามาขายหรือไม่ ยิ่งเป็นผลไม้อย่างพวกเซียงเจียว เฉ่าเหมย หรือผูเถานางยิ่งต้องการจำนวนมาก นางจะนำมาทำแยม
“อาเหยาอยากพักไม่ใช่หรือ? พี่สาวว่าอย่าไปเลยนะ” เซี่ยซูเจี๋ยเอ่ยรั้งน้องสาวที่จะติดตามบิดาเข้าป่า นางต้องอยู่ช่วยพี่หลิวซิ่นทำงานบ้าน จึงไม่ต้องการตามบิดาเข้าป่า ทว่าน้
