Captivated by her innocence

After a long and stressful day, we finally finished our class for today and its been tough for all of us, pagtuturo ang kinuha kong kurso dahil iyon ang gusto ni papa gusto niyang maging isang tulad ako ni mama. "Roseanne!" Tawag ni Francheska. Isa siya sa mga pinagkakatiwalaan kong kaibigan lalo na kapag pinag-uusapan namin ang tungkol sa mga ginagawa ni papa saakin. "Saan si Ashley?" tanong ko sa kaniya. "Nag banyo lang muna kanina pa yung ihing-ihi na eh na stress yata sa mga gagawin." natawa kaming pareho. "Uwi ka na?" tanong niya na parang hindi alam ang polisiya ng aking ama. "As usual." kibit balikat kong sagot. Pang-hapong araw ang tumama sa aking mukha ng tuluyan ng nakalabas sa building ng aming departamento. Seeing students how they interacted with their own friends chatting and laughing while sitting on the ground sana nga ganon rin ako makikipag kwentuhan sa barkada habang nagpapalipas ng oras. My father wanted me to finished my studies and help him until he die lahat ng mga gusto ni mama ipinapagawa niya saakin kahit yung mga damit ni mama ay pinipilit niyang ipasuot saakin. My Mother passed away when I was three years nahirapan silang magka-anak kaya nung ipinagbu-buntis ako ni mama masyadong maselan kaya naapektuhan pati rin kaniyang kalusugan siguro mas naapektuhan si papa ng iniwan kami ni mama hanggang ngayon nasa tabi niyang natutulog ng litrato ni mama I guess he's too attached to her everytime we visited mama's grave sinisiguro niyang maayos ako at ipinagluluto niya lahat ng paborito ni mama. "Roseanne! ang papa mo." bungad ni ashley saamin ni Francheska. "Sige, alis na ako chat na lang tayo hah." sabi ko at tuluyan na silang hiniwalayan. Malayo pa lang kita ko na si papa nakatayo malapit sa gate ng aming unibersidad naka pantalon na maong at puting V-neck siya hawak niya ang isang helmet we're not rich but we have enough money for living he was working as one of the trusted people of the Montenegro's kaya naman may malaking sahod siya. "Pa!" masayang tawag ko ngunit isang supladong ngiti lang ang iginawad niya saakin. Sanay na ako sa kaniya kahit pa kolehiyo na ako hinahatid sundo niya pa rin ako kaya nagtataka na ang mga kaklasenko kung bakit niya ako sinusundo lagi. "Pa, hindi niyo naman pong kailangan sunduin ako marunong naman po akong umuwi ng mag-isa." sabi ko habang kinukuh ang helmet sa kamay niya. "At para ano, makisabay ka sa mga brakada mong pasaway?" aniya. "Hindi naman po masama sila francheska."  nakangusong sabi ko. "Masamang impluwensiya sila sayo." mariin niyang sabi saka sumampa sa motorsiklong dala niya. Hindi ko alam pero matagal na akong nanghihinala sa ama ko I'm not really sure if he's just stress or depressed when my mother died but its been a years I'm already twenty two years old and 15 years had pass and we all moved on from her lost pero si papa halos araw-araw niyang kausap si mama na tila ba'y sasagutin siya nito. "Naku samuel! dalaga na ang unica hija mo bakit sinusundo mo pa." pabirong sabi ng kapitbahay namin na si aling neri. "Sinong anak?" tanong niya na ikinabilig ng mga mata ko hindi ito ang unang beses na ganoon niya sagutin sa tuwing tinatanong siya kung bakit hatid sundo pa rin ako. "A-ah P-Pa? tara na po sa loob." sabi ko na lang sa am at niyaya na siyang pumasok sa bahay pagkatapos ipark sa tabi ang motorsiklo. Alas singko y media na ng makarating kami dahil matraffic ang dinaanan namin at dahil doon hindi pa pala nakapag luto ng kanin si Papa nagbihis na muna ako ng pambahay saka ako sasaing. The big portrait of my late mother is one of the attraction when you entered our house she was smiling on the photo she's like an angel sent from above kaya hindi na ako nagtataka kung bakit hindi malimot-limot ni papa si mama and I've notice I got her almost all features from natural curly hair until the shape of our face hindi ko na nga lang nakuha ang kaputian niya morena lang akong babae dahil kay papa ko ito nakuha. "Roseanne!" mula sa kusina dinig hanggang "Pa." "Bakit hindi ka pa nagluto?! magugutom na ang mama mo!" sigaw niya saakin. "P-pa, bago lang po tayo naka uwi kaya hindi pa ako nakapag saing at nakaoagluto ng uulamin natin." kinakaban kong sagot. He pinned me to the wall forcefully that makes my back ache mahigpit rin ang hawak niya sa braso ko. "Sumasagot ka na hah?!" mariin niyang sigaw sa mukha ko. "Bakit may nobyo ka na?! o yung mga walang silbing kaibigan mo ang nagturo sayo yan?!" Umiling ako ng ilang beses. "Kapag nalaman kong may nobyo ka na hindi ako magdadalawang isip ikulong ka sa underground!" pagalit niyang sigaw bago akong iwan. His anger doesn't new to me walang araw hindi galit si papa maliban na lang kapag kaarawan ko o kaarawan ni mama. The way he look at me para akong ibang tao na wala siyang iniisip kundi ang pagkain ni mama naniniwala kasi siya na narito lang si mama hindi niya kame iniiwan. "Ma, sana po mag move on na si papa." hindi ko napigilan ang paglabas ng mga luha mula sa aking mata. Nakaramdam ako ng malamig na hangin na tila ay niyakap ako pinakiramdam ko iyon habang patuloy ang pag-agos ng luha sa aking mga mata. Namumula-mula pa ang aking mga braso at ang aking likod ay masakit rin. Sinimulan ko ng maghugas ng bigas ng makarinig ako ng mga lakad pababa ng hagdan sinilip ko kung saan pupunta si papa. "Mahal, magluluto muna si Roseanne ng hapunan namin huwag kang mainip hah." bulong ni papa sa litrato ni mama. "Ay nga pala mahal, malapit ng magtapos ng pag-aaral ang anak natin sana makarating ka sa graduation niya." Nakangiting balita ng ama sa ina na hind naman sasagot sa kaniya. Lagi niyang kinakausap ang litrato ni mama umalis at pabalik man siya galing sa trabaho. "Bukas pala-" Halos sumama mapatalon ako sa gulat ng bigla na lang nagsalita sa papa saakin. "Bakit ka tulala na naman? siguro may iniisip kang lalaki noh?!" "W-wala po." "Buka ipapakilala ng mga Montenegro ang anak nilang lalaki at iniimbitahan ka nila kaya umayos ka may damit na akong napili para isuot mo bukas hindi kita masusundo alam ko ang schedule mo kaya dapat sakting alas kwatro nasa masiyon na tayo ng mga Montenegro, nagkakaintindihan ba tayo, Roseanne?" "O-opo pa." sagot na sinamahan pa ng tango. Umalis na muli siya sa kusina. I never had any phobias but my father always makes me nervous hindi ko alam kung anong iniisip niya o kung may gusto ba siyang gawin. Life is so unfair I did everything to make my father happy but it leads me to be unhappy lahat ng kagustuhan niya sinunod ko pati susuotin ko siya rin ang pipili. Bahala na lang kung anong mangyari bukas ipagdadasal ko na maayos ang magiging ganap bukas iyon kasi ang unang pagkaktaon na dalhin ako ni papa sa trabaho niya and God knows why. "Bukas makakabenta tayo ng marami para marami rin ang pasok ng pera saatin." masayang sabi ni papa sa may kausap nito sa telepono niya. Kunot noo kong pinagmasdan ang kaniyang likuran at iniisip kung anong pagbebenta ang gagawin niya. 'Pa, sana maayos pa ang lahat saatin' bulong ko sa sarili.