Chapter 10 หม้ายสาวไร้เจ้าของ
“ข้าเองก็สุดจะหยั่งรู้ รอฟังพร้อมกับพวกท่านทุกคนเช่นกัน”
ว่าแล้วประมุขอวิ้นเซียนก็เหลียวมองไปยังบานประตูเบื้องหลัง ราวกับกำลังรอใครบางคนปรากฏตัว เย่วสือเห็นเช่นนั้นจึงเหลียวมองตามไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ทว่า...ผู้ที่ปรากฏตัวขึ้นกลับทำให้หัวใจของหญิงสาวกระตุกแรง ก่อนที่ใบหน้าจะซีดเผือดลง เมื่อเห็นเสื้อผ้าอาภรณ์สูงศักดิ์ที่เขาสวมใส่ ท่วงท่าสง่ายามก้าวเดิน อีกทั้งข้างกายมีสตรีรูปงามเดินเคียงข้างมาด้วย เดาว่าคงเป็นคู่หมั้นหรือไม่ก็ภรรยา เพราะทั้งสองช่างเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก
อีกทั้งรอยยิ้มกว้างของประมุขอวิ้นเซียนพร้อมกับอาการผายมือต้อนรับ ก็ทำให้เย่วสือพอจะจับต้นชนปลายถึงชาติกำเนิดของหานตงได้ในทันที
‘ท่านเปรียบข้าเป็นดอกไม้งาม ที่แท้ท่านก็เห็นข้าเป็นดอกไม้ริมทางไร้ราคา จึงเด็ดดมแล้วทอดทิ้งอย่างไม่ไยดี’
“หะ...หานตง เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!”
ซ่านฉินเ
