ความเจ็บปวด
1438 Words
หลายวันผ่านไป พริมโรสก็ไม่ได้ติดต่อกับออสการ์อีกเลย แม้แต่ที่มหา'ลัยหญิงสาวก็ไม่เข้าใจทำไมแฟนหนุ่มถึงได้หลบหน้าไม่ยอมมาพบเจอ อย่างเช่นวันนี้ทุกคนนัดกันมา เพื่อส่งงานอาจารย์ในวิชาสุดท้าย แต่ออสการ์กลับฝากเพื่อนเอามาส่งให้ ดูเหมือนว่าเขานั้นจะจงใจไม่อยากพบหน้าเธอ
"นั่งเหม่ออยู่ได้ คิดถึงก็ไปหาเขาสิ สรุปแล้วพิมพ์กับออสการ์ทะเลาะกันเรื่องอะไร ทำไมถึงได้ผิดใจกันมากขนาดนี้" มายด์เอ่ยถามเพื่อนออกมาด้วยความห่วงใย เนื่องจากเวลานี้พริมโรสเองก็ดูเปลี่ยนไป จากผู้หญิงที่พูดน้อยยิ้มยาก นับวันใบหน้าของเธอยิ่งเศร้าหม่น โดยเฉพาะดวงตาคู่สวยกำลังแสดงออกถึงความทุกข์ใจที่มี จนมายด์กับพิ้งค์ทนเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้
"ลุกขึ้นเลยพริมโรส หล่อนจะมานั่งจมปลัก ทุกข์ระทมอยู่แบบนี้ทั้งวันไม่ได้นะ ข้าวมื้อเที่ยงก็กินไปได้ไม่กี่คำ พวกฉันสองคนนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกมิวสิคหรือไง ลูกเร็ว" พิ้งค์ไม่พูดเปล่า แต่เธอได้ฉุดปนลากพริมโรสไปที่รถของเธอ
"พวกเราจะไปไหนกันเหรอ" พริมโรสถามเพื่อนขึ้น เมื่อรถเก๋งคันสีขาวเล่นออกมาจากมหา'ลัย
"ก็ไปหาออสการ์ที่คอนโดนะสิ พิมพ์ควรคุยกันให้รู้เรื่อง มายด์ไม่เข้าใจว่าทำไมออสการ์กับพิมพ์ ถึงได้มีปัญหากันเพียงแค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น หรือเรื่องใหญ่สำหรับผู้ชายทุกคน" มายด์พูดออกมาพร้อมกับตั้งคำถามขึ้น เมื่อตัวเองก็เริ่มไม่แน่ใจว่าเรื่องแบบนี้ผู้ชายทุกคนเห็นเป็นเรื่องสำคัญหรือเปล่า
"ฉันก็ฟังที่หล่อนพูดปูทางมาซะดิบดี ถ้ามันเป็นเรื่องใหญ่ของผู้ชาย ฉันว่าน่าจะเป็นรายบุคคลหรือเปล่าวะ" พิ้งค์พูดแทรกขึ้นมา เพราะเธอคิดว่าเรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเหมารวมกับผู้ชายทุกคนได้ แต่ก็คงมีแค่ส่วนน้อยเท่านั้น ผู้ชายร้อยทั้งร้อยอยากขึ้นเตียงกับแฟนตัวเองทั้งนั้นแหละ
"อืม... วันนี้ยัยแม่ชีก็ไม่มาด้วยสิ เลยไม่รู้ แต่สำหรับแฟนฉันนะ ไอ้แทนคุณบอกได้คำเดียวเรื่องใหญ่" มายด์พูดออกมาตามความเป็นจริง เมื่อเธอโดนแฟนเปิดซิงตั้งแต่เข้ามหา'ลัย
เมื่อพริมโรสได้ฟังในสิ่งที่เพื่อนทั้งสองสนทนาโต้ตอบกันไปมา เธอเริ่มรู้สึกผิด เมื่อหญิงสาวกำลังคิดว่ามันคงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับยุคสมัยนี้ไปแล้ว มารดาของเธออาจจะเป็นห่วงเกินไป ท่านจึงได้พยายามอบรมบ่มนิสัยให้เธอนั้นรักนวลสงวนตัวห้ามชิงสุกก่อนห่าม เธอจึงไม่กล้าทำตามความปรารถนาของออสการ์ได้ สิ่งนั้นมันจึงกลายเป็นปัญหานำพามาให้เธอได้พบเจอกับช่องว่าง เมื่อนับวันความสัมพันธ์ที่มียิ่งห่างเหิน จนจะกลายเป็นคนแปลกหน้า เมื่อต่างคนต่างเฉยชาใส่กันแบบนี้
พอรถมาจอดที่หน้าคอนโดหรู พริมโรสรู้สึกลังเลใจ เพราะเธอไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นพูดกับออสการ์ยังไงดี ตั้งแต่วันที่ทะเลาะกัน หญิงสาวก็ไม่กล้าติดต่อกลับไป ทั้งที่ภายในใจลึกๆ อยากมาที่นี่แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว
"ลงไปสิพริมโรส เราสองคนจะรอในรถ ไม่อยากไปเป็นก้างขวางคอ ไปเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ยังไงออกัสก็ไม่มีวันโกรธพิมพ์นานหรอกเชื่อมายด์"
"แต่พิมพ์ไม่แน่ใจ เพราะตั้งแต่คบกันมานานหลายปี ออกัสไม่เคยโกรธพิมพ์นานขนาดนี้มาก่อนเลย" พริมโรสยังคงพูดออกมาด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล เมื่อเธอเริ่มมีลางสังหรณ์บางอย่าง เซนส์ความเป็นผู้หญิงกำลังบอกพิมโรสว่าออสการ์เปลี่ยนไป เหตุผลที่เขาเอาเรื่องบนเตียงขึ้นมาอ้าง เพียงเพราะไม่ต้องการเธอเท่านั้น
"แล้วพิมพ์จะปล่อยให้ทุกอย่างมันคาราคาซังแบบนี้เหรอ ไปคุยกันให้รู้เรื่อง ถ้ากลัวออสการ์จับปล้ำอีก ก็กดมือถือโทรออกเอาไว้ เราสองคนจะรีบขึ้นไปช่วยทันทีหากออสการ์คิดไม่ซื่อกับพิมพ์อีก" คำพูดของพิ้งค์ทำให้พริมโรสตัดสินใจก้าวเท้าออกไปจากรถ เธอเดินตรงเข้าไปด้านในของคอนโด ก่อนจะเข้าไปในลิฟต์ เพื่อขึ้นไปยังห้องของออสการ์
พอมาถึงหน้าประตู พริมโรสรู้สึกใจสั่นอย่างบอกไม่ถูก ถ้ากดโทรศัพท์โทรออกก่อนจะยัดเข้าไปในกระเป๋า จากนั้นจึงกดรหัสห้องออสการ์ที่เธอจำได้ขึ้นใจแล้วค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปด้านใน
เมื่อเข้ามาในห้อง พิมโรสได้ยินเสียงผู้หญิงกับผู้ชายดังแว่วออกมาจากในห้องนอนของออสการ์ เธอได้แต่ภาวนาให้เสียงมันดังมาจากทีวี หญิงสาวค่อยเดินเข้าไป ในขณะที่ประตูของห้องนอนได้เปิดกว้างเอาไว้
"อืมม์ อ๊า ออสการ์" เสียงหวานเรียกชื่อแฟนหนุ่มของเธอออกมาดังลั่นห้อง ทำให้หัวใจของพริมโรสเต้นระรัว เวลานี้เธอกลัวเหลือเกิน เพราะเสียงนั่นไม่ใช่เสียงจากทีวีแน่นอน
"อ๊า...ขย่มลงมาแรงๆ เลยแอน แบบนั้นแหละดีมาก อ๊า!" เสียงทุ้มที่คุ้นหู กำลังออกคำสั่งให้หญิงสาวที่นั่งทับอยู่บนเรือนร่างได้สนองตัณหาเขาอย่างถึงใจ
"มังกรคุณใหญ่คับแน่นมาก อ๊า แอนชอบ" เสียงหวานกับกับภาพตรงหน้าทำให้พริมโรสแทบเสียสติ เธอยืนช็อกมองภาพเพื่อนกับคนรักกำลังเอากันอย่างเมามันอยู่บนเตียง น้ำตาไหลนองออกมาจากตาคู่สวยราวกับสั่งได้ เธอเจ็บปวดแสนสาหัสกับสิ่งที่เพื่อนและแฟนกำลังทำอัปรีย์ "อ๊า เพิ่มความเร็วหน่อยแอน"
"อ๊า อืมม์..อ๊ะ" เสียงแหบพร่าของคนทั้งคู่ ครางกระเส่าดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ภาพของหญิงสาวโป้เปลือย กำลังทำหน้าที่เป็นคาวบอยควบม้าอย่างเมามัน ในขณะที่ชายร่างกำยำคอยสนองตอบรับอย่างไม่คำนึงถึงใบหน้าของคนรักแม้เพียงเสี้ยว
มือเรียวยกขึ้นมาป้องปากเอาไว้ เพราะกลัวว่าเสียงร้องไห้ของเธอมันจะเล็ดลอดออกไป สองคนนั้นคงหัวเราะที่เธอโง่นานเท่าไหร่แล้ว ถ้าไม่มาเห็นกับตาในวันนี้ เธอก็คงจะกลายเป็นผู้หญิงที่ถูกพวกเขาหัวเราะเยาะอีกแสนนาน
"สารเลว" พริมโรสพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องของออสการ์ด้วยหัวใจที่แตกสลาย เวลานี้หัวใจของเธอไม่ต่างจากแก้วที่โดนออสการ์และเพื่อนรักช่วยกันทุบให้ละเอียด
"เกิดอะไรขึ้นพิมพ์ เสียงนั่นมันคือเรื่องจริงใช่ไหม" พิ้งถามเพื่อนออกไปด้วยความห่วงใย เมื่อพริมโรสเดินออกมาจากในลิฟต์ไม่ต่างกับร่างที่ไร้วิญญาณ ในขณะที่ทั้งสองรีบเข้าไปพยุงร่างอรชรของเพื่อนคนละข้าง เพราะดูจากสภาพของพริมโรสแทบจะไม่มีแรงเดิน
"ไปคุยกันที่รถ คนมองกันใหญ่แล้ว" มายด์รีบพูดขึ้น แล้วพาเพื่อนออกมาจากคอนโด เมื่อสายตาทุกคู่จับจ้องมาที่พิมโรสเป็นตาเดียว
หญิงสาวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเดินเข้ามาในรถตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอรู้แค่เพียงว่าเวลานี้โลกใบนี้เต็มไปด้วยสีเทา มันดูเคว้งคว้างและมืดมนไปหมด
"ไม่มีอีกแล้วคำว่าสองเรา ไม่มีอีกแล้วอนาคตที่จะสร้างร่วมกัน ไม่มีอีกแล้ว ต่อไปนี้พิมพ์จะอยู่ยังไง เมื่อชีวิตของพี่พิมพ์จะไม่มีออกัสอีกแล้ว" หญิงสาวพูดออกมา ในขณะที่ดวงตายังคงเหม่อลอย เมื่อภาพเหล่านั้นมันไม่สามารถลบออกไปจากใจเธอได้ ความเจ็บปวดที่มียิ่งกว่าโดนค้อนทุบตี ความรู้สึกของเธอราวกับว่าถูกเพื่อนและแฟน เอามีดกรีดลงบนดวงใจของเธอสดๆ มิหนำซ้ำยังเอาเกลือมาทา ความเจ็บปวดที่เธอมีมันคงสาแก่ใจออสการ์แล้ว เพราะพริมโรสไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน ในการรักษาเยียวยาแผลใจครั้งนี้
- Writer
