“I’M SORRY. I didn’t know.”
“Sinabi ko na ‘yon sa ‘yo dati.” Pinunasan ni Aliyah ang namuong luha sa sulok ng kanyang mga mata dulot nang biglang pagkakaroon ng sipon sa ilang beses niyang pagbahing. “Hindi mo lang siguro natandaan.”
Brennan had never given her flowers before. Palaging damit at iba pang mamahaling gamit ang inireregalo nito sa kanya. Ang mga damit ay alam niya na ngayong signature outfit pala ni Cristine. Mapait siyang napangiti nang makita ang guilt na rumehistro sa mga mata nito. Palagi na lang ba silang ganito? Just how many times would she hear him apologize?
“Just leave, Brennan.” Malamig niya nang sinabi.
“All right.” He sighed. “Pero babalik uli ako bukas. And I promise I will never bring flowers again.”
“Bakit mo ba ‘to ginagawa?” Bahagyang nagtaas na ng boses
