บันทึกจอมยุทธ์ ฉบับที่ ๒ ส่วนที่ ๔
“เดี๋ยวก่อนสหายน้อย…เจ้า…จำเรื่องราวตอนที่ยังเป็นอิงซู่ได้แล้วรึ” หมิงเยว่ขัดขึ้น ร่างผอมแห้งของปีศาจสุราเคลื่อนมานั่งข้างเตียง กลิ่นสุราฉุนกึกชวนคลื่นเ**ยนวิงเวียนยิ่ง
ความทรงจำและความเข้าใจของข้านั้นมากเกินกว่าจะจับมาเรียบเรียงทีละส่วนได้ หลายส่วนไม่มีความปะติดปะต่อกัน ดุจม้วนไม้ไผ่ที่เชือกขาดจนแตกกระจัดกระจาย ครั้นพยายามนึกคิดกลับรู้สึกปวดร้าวไปทั้งกะโหลก ข้าเห็นเฉพาะในสิ่งที่ต้องเห็น เข้าใจ แต่ยากจะเรียบเรียงออกมา
จะให้พูดตามตรงก็ต้องบอกว่ามิตรภาพหรือความผูกพันในชาติภพก่อนของข้าไม่หลงเหลืออยู่เลย หมิงเยว่หรือแม้กระทั่งศิษย์ที่ข้ารับมาชุบเลี้ยงดูแลก็เป็นเพียงผู้อื่น ความสนิทสนมหรือไว้วางใจในตอนนี้เป็นเพียงเรื่องเสแสร้งแกล้งทำเท่านั้น
“ปีศาจสุรา ข้าในตอนนี้คือตงฟางหย่งหมิง มิใช่สิบหมื่นขุนเขามิพ่ายอิงซู่อีกต่อไปแล้ว เศษเสี้ยวที่ข้าหลงเหลืออยู่ก็มีเพ
