บันทึกจอมยุทธ์ ฉบับที่ ๒ ส่วนที่ ๑๐
“เทียบบนไม่เท่า เทียบล่างมีเหลือ[1]”
ถ้อยคำที่คนทั้งสามนั้นพูดขึ้นมายามที่ถูกฤทธิ์ของหลงกู่เข้าไปราวกับเป็นคำที่ถูกท่องจำซ้ำๆ จนกลายเป็นสิ่งที่พูดออกมาโดยไม่รู้ตัว ข้ายังขบคิดไม่แตกว่าสิ่งที่คนเหล่านั้นพูดคืออะไรกันแน่ ทว่าสิ่งหนึ่งที่แน่ใจก็คือคนพวกนี้มิใช่กลุ่มที่อยู่บนดินอย่างแน่นอน ทั้งไม่ใช่พรรคมารอีกด้วย
คนพรรคมาร ตามที่อาจารย์เจ้าสำนักบรรยายลักษณะ กระทำการใดล้วนแล้วแต่ชอบประกาศความยิ่งใหญ่ ไม่มีทางทำอะไรเงียบเชียบ กลุ่มคนเหล่านี้แท้แล้วเป็นอะไรกับอี้หลิงกันแน่ ข้าคงต้องสืบเสาะเบาะแสต่อไป คนผู้หนึ่งที่ใช้ชีวิตช่วงวัยเด็กกับปรมาจารย์ในสำนักอู่สิง ไม่มีทางที่จะถูกตามล่าโดยคนทั่วไปได้ ย่อมเป็นคนที่รู้จักอี้หลิงดีอย่างแน่นอน
อืม…หรือว่าตอนที่อี้หลิงลงเขาไปกับอาจารย์ปู่จะเผลอไปติดหนี้ผู้ใดไว้แล้วไม่ยอมใช้คืน
‘เทียบบนไม่เท่า เทียบล่างมีเหลือ’ ถ้อยคำ
