“เฮ้ย!! ผมล้อเล่นนะป้าทิพย์ แค่ยังไม่มีเวลาโกน อีกอย่างปล่อยไว้อย่างนี้แหละจะได้ดูน่าเกรงขาม”
ภูสิงห์พูดไปก็อดนึกถึงนรีรินไม่ได้ เวลาหนวดเขาครูดไปกับตัวเธอ จะขึ้นเป็นรอยแดง เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวคนอะไรจะผิวบางขนาดนั้น
“เป็นโจรนะสิไม่ว่า”
“โจรเหรอออ ... นี่แนะโจร ๆ” ภูสิงห์จึงก้มลงหอมแก้มพรทิพย์อีกครั้ง ยิ่งอีกฝ่ายพยายามใช้มือยันหน้าเขาออก ภูสิงห์ก็ยิ่งแกล้งหอมสลับซ้ายขวา
“ตาสิงห์ ไอ้หลานบ้า ไปเลยยกข้าวไปวางที่โต๊ะกินข้าว” พรทิพย์กรีดร้องโวยวายเป็นสาว ๆ ทำให้ ภูสิงห์ยิ้มออกมา ก่อนจะยื่นมือเข้าไปโอบกอดผู้เป็นป้าด้วยความรักและคิดถึง
“คิดถึงป้าทิพย์ อยู่ด้วยกันที่นี่ไหม” ได้ยินหลานชายอ้อน พรทิพย์ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ความรักที่มีต่อหลานชายคนนี้มากมาย ทั้งรัก ทั้งห่วงอยากให้ภูสิงห์มีความสุข
ภูสิงห์จัดการตักข้าว รินน้ำให้พรทิพย์เรียบร้อยก่อนจ
