จากนั้นทั้งสองคนก็ช่วยกัน นรีรินพิมพ์อดิศักดิ์บอก นั่งอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ด้วยกัน บางครั้งต้องก้มหน้าปรึกษากันบางจุดที่ไม่ชัดเจน ภูสิงห์ชะงักมือที่กำลังจะเปิดประตู มองไปยังสองคนที่นั่งใกล้จนแทบจะสิงกันด้วยความไม่พอใจ นี่เขายังนั่งอยู่ในห้องทั้งคน เธอยังกล้าอี๋อ๋อกับผู้ชายอื่น แล้วถ้าไม่อยู่ในสายตาเขาจะขนาดไหน
มือหนาผลักประตูออกไปแรง ๆ และเดินผ่านหน้าทั้งสองคนโดยไม่สนใจหันไปมอง อดิศักดิ์เงยหน้าขึ้นจะทัก แต่เจ้านายหนุ่มก็เดินออกประตูไปแล้ว ส่วนนรีรินไม่สนใจยังคงก้มหน้าก้มตาพิมพ์งานต่อไป ผ่านไปครึ่งชั่วโมงทุกอย่างก็เรียบร้อย นรีรินรีบเซฟและจัดส่งข้อมูลให้ภูสิงห์ทางอีเมล
“รู้อย่างนี้ให้พี่อิฐช่วยตั้งนานแล้วจะได้เสร็จไว ๆ”
“เห็นไหม พี่มีประโยชน์นะ ต้องเรียกใช้บ่อย ๆ”
“ขอบคุณนะคะ สำหรับอาหารอร่อย แล้วยังช่วยรินจนงานเสร็จเร็วขึ้น” หญิงสาวรู้สึกดีกับน้ำใจที่ชายหนุ่มหยิบยื่นให้ ไม่เหมือนใ
