“มาหรือยัง” ภูสิงห์พยักหน้าไปยังที่นั่งของนรีริน
“มาแล้วครับ ผมให้เธอเข้าไปในเมือง ไปทำธุระเรื่องเช็คของลูกค้า” ตะวันมองหน้าภูสิงห์ด้วยความแปลกใจ ระยะหลังมานี่มักจะเริ่มถามหาเลขาสาวบ่อยขึ้น
“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“พอดีจะขอรายงานวันที่ไปประชุมสภาอุตฯ ครั้งล่าสุด แต่ไม่ได้รีบอะไร เดี๋ยวเธอมาก็บอกให้หน่อยละกัน” พูดเสร็จเจ้านายก็เดินออกไป
“ครับ”
ตะวันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดหาเบอร์ของนรีรินแล้วโทรออก เพื่อแจ้งเรื่องที่เจ้านายฝากถึงเลขาสาว เธอรับทราบแต่เนื่องจากวันนี้ที่ธนาคาร คนเยอะคงจะเสียเวลาทั้งวัน และเธอมีแผนจะแวะซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า จึงขอเป็นพรุ่งนี้จะเอารายงานเข้าไปให้เจ้านายแต่เช้า
ภูสิงห์สังเกตว่านรีรินกำลังหลบหน้าเขา เพราะทุกครั้งเธอจะต้องออกไปทำงานข้างนอก หากมีเรื่องงานก็จะฝากตะวันไว้เสมอ มันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด ตอนกลางคืนจะแวะไปหาเธอก็ยาก เพราะพรทิพย์คอยจับสังเกตตลอดเวลา เมื
