THE SPECIAL CHILD ( Tagalog )

PART 3

"Salamat, Ernesto," pasasalamat ni Aling Vergie kay Mang Ernesto dahil sa pagbabantay nito kay Erlie. Medyo matagal din kasi ang pakikipag-uusap niya sa anak niyang si Gina sa telepono dahil pinag-usapan din nilang mag-ina ang tungkol sa mga utang na un-unti raw babayaran na ni Gina.

Tuwang-tuwa siya dahil sa wakas ay makakaahon na rin silang mag-iina sa mga pinagkakautangan nila. Malaking halaga rin kasi ang nautang nila sa iba't ibang mga tao gawa nang pagkaka-ospital ng asawa niya noon bago namatay. Idagdag pa 'yung mga nagamit na pera ni Gina noong nag-apply palang sa abroad.

"Walang ano man, Vergie. Eh, sino ba naman ang 'di magtutulongan kundi tayo-tayo lang. Mabait naman si Erlie kaya 'di siya mahirap alagaan," sagot ni Mang Ernesto na kung titingnan ay parang walang ginawang masama sa dalagitang kulang-kulang ang pag-iisip.

"Hindi ko talaga alam ang gagawin ko kung wala kayo na mga kapitbahay ko na tumutulong sa aming mag-ina. Alam niyo naman na para akong napilayan ng paa at kamay nang mawala si Armando at nag-abroad si Gina," maluha-luhang aniya rin.

Tinapik-tapik ni Mang Ernesto ang isang balikat niya. "Alam namin 'yon. Kaya kung kailangan mo ng tulong tungkol kay Erlie ay 'wag kang mahihiyang lumapit sa amin, kahit na sino. Lalong-lalo na ako dahil parang anak ko na 'yang si Erlie."

"Salamat talaga, Ernesto," naluhang saad na ni Aling Vergie.

"Oh, sige uwi na ako," at pamamaalam na ni Mang Ernesto. Lumapit muna ito kay Erlie at akala mo kung sinong matinong tatay na pinisil ang pisngi ng dalagitang abala sa paglalaro ng barbie nitong luma. "Aalis na ako, Erlie, Anak. Laro ka lang diyan, ah?"

KINAGABIHAN ay inayos ni Aling Vergie ang dalagita bago patulugin. At nagtaka siya nang parang ayaw ipahawak o ipahugas ni Erlie ang p********e nito.

"Ah! Ah!" Umiiwas si Erlie. Iiling-iling ito kapag sinusubukan ni Aling Vergie na hugasan ang p********e ng anak. Tinutulak din ng dalagita ang kamay nito.

"B-bakit, Anak?" takang tanong ng ginang. Napapakunot-noo siya at ewan ni Aling Vergie kung bakit may masamang bagay na pumasok sa isip niya. Sapagkat hindi lang ito ang unang beses na ayaw ipahugas o ipahawak ng dalagita ang p********e nito, na para bang masakit o mahapdi siguro kapag hahawakan.

Napatitig si Aling Vergie sa anak. Diyos ko! Wala naman sanang ibig sabihin ito!

"Oh, sige banlaw na tayo, ha?" aniya na lang na pinayapa ang sarili. Ayaw ni Aling Vergie na mag-isip ng masama. Ayaw niya! Pero 'yung kaba sa dibdib niya ay napakatindi talaga! Ayaw humupa!

KINABUKASAN ay kailangang magpunta sa City si Aling Vergie. Magpapadala si Gina ng panggastos nila ni Erlie at doon lang may remittance. Ang bayan kasi nila ay hindi pa gano'n ka-improve. Hindi pa tulad ng ibang lugar na mayaman na sa kabihasnan. Ang lugar nila ay huling-huli sa pag-asenso.

At kung pupunta si Aling Vergie sa pinakamalapit na City ay hindi niya kayang dalhin o isama si Erlie. Kaya tulad ng dati ay iiwanan niya ulit ang anak sa isang kamag-anak niya na naroon sa gilid ng kalsada ang bahay.

"Papakabait ka sa Tita Agnes mo, ha, Erlie? H'wag kang malikot do'n," bilin ni Aling Vergie sa anak kahit na alam niyang hindi siya naiintindihan ng dalagita.

Habang naglalakad sila ay kung anu-ano ang ginagawa ang isip batang si Erlie. Kung anu-ano ang nahahablot ng kamay nitong mga dahon. Ito ang katangian ni Erlie na ayaw ni Aling Vergie kaya hindi niya maisama ito sa malalayong lugar. Mas panatag ang loob ni Aling Vergie kung iniiwan niya ito sa pinsan niyang si Agnes. Doon, kahit pasaway si Erlie ay 'di naman ito maaano. Mabait din kasi si Agnes kay Erlie.

"Paano iwanan ko na siya sa 'yo, pinsan?"

"Sige ako nang bahala sa kanya Vergie. Ingat ka."

"Salamat. Huwag kang mag-alala babalik din ako agad."

"Sige, sige."

Hindi naman talaga pinapabayaan ni Aling Agnes ang dalagita. Kaso lang ay may pumuntang nag-manicure kasi at nagpalinis ito ng kuko. Tapos ay nagkakwentohan at nawala sa isip nito ang binabantayang si Erlie. Kaya naman ang dalagita ay nakalabas sa gate ng bahay na 'di nito namamalayan.

Tuwang-tuwa ang dalagitang si Erlie habang naglalakad sa kalsada. Para itong nakawala sa hawla nito. Tatalon-talon ang dalagita at papala-palakpak.

Hanggang sa nakita ito ni Niel na noo'y nagmemeryenda sa isang kantina. Napangisi ang binata na agad bumukol ang p*********i na nakapaloob sa short nitong pang-basketball.

Tinapon ni Niel ang plastik ng softdrink na hawak at sinundan si Erlie. Sa isip-isip ng binata na akala mo kung sinong mabait pero manyak pala ay ang swerte nito dahil nakita ulit nito ang dalagitang pinagpaparausan. At ang totoo hindi na nito mabilang kung ilang beses na nito ginahasa si Erlie. At ang totoo pa ay ito ang naka-virgin kay Erlie.

Matalino lang kasi si Niel dahil noong unang ginalaw nito si Erlie ay hindi nito agad pinasuot ng panty. T-shirt nito ang pinampunas nito sa duguang p********e noon ni Erlie kaya walang nabakas na dugo noon si Aling Vergie. At iyon 'yung unang araw na natutunan ni Erlie na tumakas sa bahay nila. Si Niel ang nakakita rito sa may tubuhan. At doon nito unang ginalaw ang kawawang dalagita.

Noong una'y may matinding kaba pa sa dibdib si Niel, pero ngayon ay konti na lang dahil napagtanto nitong hindi talaga makakapagsumbong si Erlie. Na ni hindi nga yata alam ng dalagita ang ginagawa nitong pambababoy rito sa tuwing matyetyempuhan nito ito.

"Erlie, dito tayo." Inalalayan ni Niel ang dalagita sa isang likod ng bahay kubo na alam nitong walang taong nakatira. "Laro tayo ulit," anito na nakangisi. Mas tumindi ang pagnanasa nito nang maamoy nito ang dalagita na bagong paligo at bagong toothbrush........