“หายไปไหนทำไมไม่บอกนะ!!” เสียงหงุดหงิดของคุณเจสสิก้าดังเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เธอจะเดินห่างออกไป
หมับ!
“ตามมานี้” คุณสิงคว้ามือของฉันก่อนจะพาออกไปโดยเราจะออกกันประตูหลัง
“คะคุณสิงค่ะปล่อยเจ้าก่อนจะพาเจ้าไปไหนคะ?” ฉันสับขาสุดพลังเพราะฉันขาสั้นกว่าคุณสิงมากแต่เขาก็ยังเดินเร็วจนฉันแทบตามไม่ทันและเกือบล้มไปหลายครั้งแล้ว
“จะพาไปส่งไง” เขาพูดโดยไม่หันมามองฉันเลยด้วยซ้ำ
“งั้นก็ช่วยเดินช้า ๆ หน่อยค่ะ แหะ ๆ เจ้าตามไม่ทันแล้วนะ!” ฉันบอกเขาพร้อมสะบัดมือออกไหนจะเสื้อในที่กำลังหลุดอยู่อีกทำไมเขาเอาแต่ใจขนาดแค่นี้นะ?!
พรึ่บ!
“อ๊ะ! ทะทำอะไรคะเนี่ย0_0?!” ฉันถามด้วยตาเบิกโพลงเพราะความตกใจเมื่อคุณสิงหันมาและอุ้มฉันไว้ก่อนจะตั้งหน้าและเดินมาที่รถอย่างว่องไวก่อนจะรีบจับฉันยัดเข้าไปในรถสปอตร์คันหรูทำไมรีบขนาดนั้นนะ??
ปึก!
“แค่เดินช้า ๆ ก็ได้นิคะไม่เห็นต้องถึงขนาดอุ้มกันเลย” ฉันพูดเมื่อคุณสิงเองก็ขึ้นม
