ตีสามกว่าแล้ว แต่ว่าพราวยังไม่ได้นอน ร่างของพราวยังขยับไหวตามแรงขยับโยกของคนตัวสูง ภิภพนอนซ้อนอยู่ด้านหลัง แขนข้างหนึ่งสอดเข้ามาใต้คอโอบกอดพราวแนบแน่น จนแผ่นหลังบอบบางเบียดชิดกับแผงอกบึกบึนของเขา อีกข้างก็ลูบไล้ต้นแขนพราวเล่น บางครั้งก็เอื้อมมาขย้ำหน้าอกนุ่มนิ่มที่แสนหลงใหล ลมหายใจร้อนลวกยังเป่ารดที่ข้างแก้มเนียนนุ่ม ส่วนด้านล่างยังขยับท่อนเอ็นเข้าออกร่องหลืบเป็นจังหวะเนิบช้าอ่อนหวาน ไม่ใช่รุนแรงเร่าร้อนเหมือนบทรักก่อนหน้านั้น
พราวเหนื่อยมากถึงมากที่สุด ทั้งยังเหนียวเหนอะหนะตัวอยากจะอาบน้ำใจแทบขาด ตั้งแต่กลับจากที่ทำงานเธอก็ได้แต่นอนแก้ผ้าถ่างขาอยู่บนเตียง ให้เขารังแกอยู่เนินนานไม่ได้ขยับตัวไปไหนเลย
พราวฝืนเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้น แล้วพูดกับเขาเสียงเบาหวิว “พี่ภพ...รอบสุดท้ายนะ พราวง่วงแล้ว...”
ภิภพกระตุกยิ้ม ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูเสียงแหบพร่า แกล้งหยอกเย้าพราวเล่น จริงๆ เขาตั้งใจจะทำ
