พราวถึงกับหมดแรง ทิ้งตัวนอนแผ่หลาบนเตียงขนาดคิงไซส์ สายตาพราวเผลอมองสำรวจร่างกายสูงใหญ่ของภิภพ เขามีรูปร่างสูงใหญ่กำยำ หน้าตาคมเข้มหล่อเหลา ผิวเข้มเล็กน้อย น่าจะอายุสามสิบต้นๆ
อืม...จะว่าไปแล้วเขาก็เซ็กซี่เป็นบ้า แต่ว่าเซ็กส์จัดไปหน่อย
ภิภพรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาที่ตัวเอง เขาหันขวับมามองเจ้าของสายตาคู่นั้นแล้วพูดแซว “พี่หล่อใช่มั้ยครับ” ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเก็บซากถุงยางที่ใช้แล้วทิ้งลงถังขยะใบเล็ก
พราวหน้าแดงเล็กน้อย เสมองไปทางอื่นแทน ก่อนจะตาโตตกใจเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้ “พี่ภพ กี่โมงแล้วคะ พราวต้องไปทำงาน!”
“โทรไปลาเถอะ พราวไม่มีแรงทำงานหรอก” พูดจบร่างสูงใหญ่ก็เดินไปหยิบกระเป๋าสะพายของพราว เขาอมยิ้มก่อนจะยื่นให้สาวน้อย
พราวรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร ก็อย่างที่เขาพูดนั่นแหละ ตอนนี้เธออ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรง กระดิกนิ้วแทบไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
ภิภพเดินหายเข้าไปในห้องน้ำทำธุระส่วนตัว หลังจ
