ป๋าขา

ตอนที่ 2 งานแรก

“คะ?” พราวได้ยินไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่

“ถอดชุดออกแล้วไปนอนรอบนเตียง”

พราวมองหน้าคนตัวสูง เขาส่งยิ้มให้เธอจนตาแทบปิด ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมทีละเม็ด จนกระทั่งเห็นแผงอกล่ำสัน

สาวน้อยเบือนหน้าหนี เธอเดินไปที่หัวเตียงแล้ววางกระเป๋าสะพายลง

“เอ่อ ค่าตัวพราวสองแสน พี่ภพไม่เบี้ยวแน่นะคะ” พราวย้ำ สองแสนที่ตกลงไว้ไม่ใช่น้อยๆ พราวกลัวว่าเขาจะไม่จ่ายจริง หลอกเธอให้เสียซิงแล้วก็จากไป

ภิภพยิ้ม แล้วล้วงเอาไอโฟนรุ่นล่าสุดออกมา “ขอเลขบัญชีหรือไม่ก็พร้อมเพลย์หน่อยครับ”

สักพักเสียงแจ้งเตือนข้อความเข้า พราวเดินไปหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมาเช็ค เมื่อเห็นยอดเงินเข้าตามจำนวนที่ตกลงกันไว้ พราวก็ตาโตอย่างตกใจ นี่เขาใจป้ำขนาดนี้เลยเหรอ

“เรียบร้อยนะ” ภิภพเอ่ย ก่อนจะปลดเข็มขัดหนังแบรนด์ดังออก

พราวหันมา ทำใจสู้เสือ ในเมื่อตัดสินใจไปแล้วก็ถอยไม่ได้ มือเล็กสั่นระริกดึงชุดเดรสราคาถูกลงไปกองอยู่ปลายเท้า เหลือเพียงบราปีกนกและกางเกงชั้นในสีดำ พราวหน้าแดงก่ำ ก่อนจะก้าวขึ้นไปนอนบนเตียงตัวแข็งทื่อ

ภิภพครางฮือในลำคออย่างพอใจ สาวน้อยตรงหน้าเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ส่วนหน้าอกหน้าใจนั้นดูจะใหญ่เกินตัว

ร่างสูงใหญ่รีบถอดกางเกง เหลือเพียงกางเกงชั้นในห่อหุ้มความใหญ่โต พราวหน้าแดงเถือก เบนสายตามองไปทางอื่น

“พราวทำนมมาเหรอ” ภิภพถามขณะก้าวขึ้นเตียง

“ปะ เปล่าค่ะ” สาวน้อยตอบเสียงสั่น

ภิภพก้มหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากพราวเบาๆ ครั้งหนึ่ง ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่ตกใจตาแทบถลน ร่างสูงใหญ่คร่อมอยู่บนตัวหญิงสาว ใบหน้าคมคร้ามซุกไซ้อยู่ซอกคอ กลิ่นตัวพราวหอมละมุน จนคนตัวสูงไม่อยากออกห่าง

มือหนาลูบไล้สำรวจทั่วตัวสาวน้อย พราวที่พึ่งต้องมือผู้ชายเป็นครั้งแรกถึงกับสั่นสะท้าน ยี่สิบเอ็ดปีพราวไม่เคยมีแฟน ไม่มีแม้แต่คนคุย วันๆ ก็ยุ่งแต่กับทำงานหาเงิน

ภิภพเลื่อนหน้าต่ำลงไปจนถึงกลางตัวสาว มือหนาจับเรียวขาแยกกว้าง พราวตกใจร้องเสียงหลง พยายามหนีบขาเข้าหากัน

“พี่ภพจะทำอะไรคะ!”

“ลงลิ้น” เขาพูดแค่นี้ ก่อนจะรูดกางเกงในตัวจิ๋วให้พ้นปลายเท้า สายตาคมจ้องที่เนินเนื้อสาวไม่วางตา ทั้งอวบอูมแน่นสนิท ไร้ขนเพราะเจ้าตัวจัดการกำจัดจนเกลี้ยงเกลา ภิภพถึงกับครางฮือในลำคออีกครั้ง เขาเคยมีอะไรกับสาวสวยมาก็เยอะ ไม่เคยเห็นของใครสวยเท่านี้มาก่อนเลย “สวยมากพราว”

พราวหน้าแดง เขินอายเพราะถูกผู้ชายจ้องน้องสาวไม่วางตา สองมือเล็กยกปิดหน้า

ภิภพแลบลิ้นสัมผัสกับเนินสาว ปลายลิ้นสะกิดกับติ่งเสียว สลับดูดเลียอย่างกระหาย มือหนารั้งขาคนตัวเล็กไว้เมื่อเจ้าตัวพยายามหนีบแน่น

“ซี๊ดดด” พราวเผลอครางเสียงหวาน มือกำผ้าปูที่นอนแน่น เกิดมาไม่เคยรู้สึกเสียวอย่างนี้มาก่อน

ภิภพเงยหน้าจากเนินสาว “เสียวเหรอพราว”

พราวไม่ตอบ ได้แต่หลับตาปี๋ ภิภพเห็นอย่างนั้นก็กระตุกยิ้ม ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือบดขยี้ติ่งเสียวจนพราวตัวสั่นครางเสียงหลง “ตอบพี่มา เสียวมั้ยครับ”

“สะ เสียว…” พราวตอบเสียงกระเส่า

ภิภพเลิกแกล้ง เขาเหยียดตัวขึ้นแล้วดึงบราปีกนกสีดำออก หน้าอกใหญ่โตดีดผึ่งสู่สายตาทันที ร่างสูงใหญ่บีบนวดอย่างมันมือ ก่อนจะอ้าปากดูดยอดถันสีอ่อนอย่างแรงจนแก้มตอบ เสียงดูดดึงดังทั่วห้อง พอหนำใจเขาก็คายออก ยอดถันสีอ่อนเปียกโชกด้วยน้ำลาย

“พราวอยากให้พี่เข้าไปยัง” ภิภพโน้มตัวลงไปกระซิบที่ข้างหูพราว เธอนอนตัวอ่อนบิดพลิ้วอย่างเซ็กซี่

พราวพยักหน้า ตอนนี้เธอเสียวจนอยากให้เขาเข้ามาในตัวแล้ว ภิภพเห็นอย่างนั้นก็รีบถอดกางเกงในออก ท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์ดีดผึ่งทันที

พราวไม่กล้ามองเขาเลยหลับตาปี๋ ภิภพก็ไม่ได้ว่าอะไร เขาลุกไปหยิบถุงยางจากกระเป๋ากางเกงที่ถอดทิ้งไว้บนโซฟา แล้วเดินกลับเข้ามาหาสาวน้อย มือหนาจับเรียวขาแยกกว้างอีกครั้ง เขาเขยิบเข้าไปนั่งตรงกลาง จัดการฉีกห่อถุงยางด้วยปาก สวมครอบกับท่อนเอ็นลำใหญ่

ภิภพเอื้อมมือไปลูบเนินสาว ปาดน้ำเหนียวใสออก จับท่อนเอ็นถูไถกับร่องหลืบไปมา จนเสียงหวานครางแหบแห้งอีกครั้ง

ร่างสูงกดส่วนหัวเข้าไปในร่องหลืบที่ไม่เคยผ่านการรุกราน พราวถึงกับสะดุ้งเกร็ง “จะ เจ็บ”

เมื่อเห็นว่าสาวน้อยเจ็บเขาก็ถอนออก จัดการเล้าโลมเธอหนักหน่วงมากขึ้น ภิภพจูบดูดดึงทิ้งรอยแดงทั่วร่างเล็ก พอเห็นว่าพราวเคลิ้มลอยก็ส่งท่อนเอ็นเข้าไปใหม่ ครั้งนี้เข้าไปได้ถึงครึ่งลำ

พราวตาเหลือก ช่วงล่างคับตึงแทบจะปริ เธอผงกหัวขึ้นมาดู เห็นภาพท่อนเอ็นใหญ่ยักษ์กำลังบุกทะลวงเข้ามาในตัวเธอถึงครึ่งลำ พราวพยายามกระถดตัวหนี แต่ภิภพกลับคว้าเอวบางกระแทกเข้าหาตัวเองอย่างแรง

พราวสะดุ้งเฮือก ตัวสั่นงันงก จุกคับแน่นจนร้องไม่ออก เจ็บปวดจนน้ำตาเล็ด

ภิภพกำลังอดกลั้นไม่ให้กระแทกใส่ร่างเล็ก เขากดแช่ท่อนเอ็นไว้อย่างนั้นเพื่อให้พราวคุ้นชินกับขนาดใหญ่โตนี้ ผ่านไปเกือบห้านาที ทั้งห้องมีเพียงเสียงหายใจหอบหนักของคนทั้งสอง

เมื่อคิดว่าพราวปรับตัวได้แล้ว ภิภพจึงค่อยๆ ขยับท่อนเอ็นเข้าออกช้าๆ จนพราวครางหวาน ใบหน้าเคลิ้มลอย เขาจึงขยับโยกรุนแรงขึ้น

พราวหวีดร้องเมื่อเขากระแทกเข้าออกร่างเธออย่างหนักหน่วงจนหัวสั่นคลอน “โอ๊ย…ช้าๆ หน่อย”

ภิภพรวบสองขาเรียวของพราวพาดบ่า เขาโน้มตัวลงไปจูบที่ริมฝีปากของคนตัวเล็ก ปิดเสียงไม่ได้ประท้วง ส่วนสะโพกสอบก็ขยับโยกอย่างหนักหน่วง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังตับ! ตับ!