เพลิงกัลป์
1166 Words
พลั่ก!
“งั้นก็ไม่ช่วย”
ออกแรงผลักคนตัวเล็กให้ลงไปนั่งอยู่ข้างๆ ใบหน้าเฉยชาแบบที่มาลีญาไม่เคยเห็นมาก่อน
นานแล้วที่เธอไม่ได้เจอเขา ตั้งแต่เรียนจบและเริ่มเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาล นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว การที่เขาหายไปนานกว่าปกติ ทำให้เธอเริ่มอยากรู้เรื่องเขา เลยให้คนไปหาข้อมูลเกี่ยวกับตัวเขามา
ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆเธอตอนนี้ มีชื่อเล่นว่าเพลิง ชื่อไทยคือ เพลิงกัลป์ ส่วนอีกชื่อคือ เอลิโอ เดอ วาลิโน หนุ่มลูกครึ่งไทย- อิตาลี อายุ 30 ปี เจ้าของผับดังกลางกรุงแห่งนี้ เขาเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่ ใบหน้าหล่อคม ตามสไตล์หนุ่มลูกครึ่ง ผู้ชายที่มีเบื้องหลังแสนลึกลับ และความลึกลับของเขานั่นเอง ที่ดึงดูดใจสาวๆนักเที่ยวให้หลั่งไหลเข้ามาที่นี่
เขาเป็นคนแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เย็นชาและไม่สนใจใคร แม้จะมีคนเข้าหามากมาย แต่ข้อมูลที่เธอได้มา ไม่มีบอกว่าเขาคบกับใครมาบ้าง ทำให้เธอใจชื้นขึ้นมาหน่อย แต่เจอท่าทางเย็นชาแบบนี้ของเขาด้วยตัวเอง บอกเลยว่าโคตรจะหงอย
เธอนึกว่าตัวเองเป็นคนพิเศษกว่าคนอื่น เพราะเขาวุ่นวายกับเธอแค่คนเดียว ความจริงแล้วมันคงไม่ใช่ เขาอาจจะมีคนในใจของเขาแล้ว
“พี่ พี่เพลิง”
มือเล็กไต่วนเบาๆบนหลังมือซ้าย วางลงข้างตัวเมื่อสายตาคมกริบตวัดมาจ้อง เขาน่ากลัวอะ เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เธอไม่ค่อยชินเลย ไม่เคยชินกับเขามุมนี้
“?”
“ร้อนอะ”
มาลีญาไม่รู้ว่าตัวเองร้อนอะไรนักหนา ชุดที่ใส่ก็บางแสนบาง อีกทั้งไม่ค่อยมีเนื้อผ้า ความร้อนที่ลามเลียผิว ไม่รู้ว่าจะอธิบายให้คนข้างๆเข้าใจได้ยังไง เขาทำงานด้านนี้มานาน น่าจะมีวิธีจัดการ มันต้องเคยมีบ้างแหละ คนที่โดนแบบเธอและเข้าหาเขาแบบนี้
“แล้ว?”
“มันไม่มีวิธีช่วยให้หายร้อนเลยเหรอ อะไรสักอย่าง ยาอะไรก็ได้”
“ไม่มี”
“….”
ริมฝีปากสวยกดเข้าหากันจนรู้สึกเจ็บ มองใบหน้าเย็นชาอย่างชั่งใจ ความร้อนในร่างกายค่อยๆทวีขึ้นเรื่อยๆ เธอรู้ดีว่ามันไม่ได้มาจากฤทธิ์ยา มันมาจากความต้องการของร่างกาย และความต้องการนั้น มันเป็นความต้องการของเธอเอง
จากความรู้ที่ร่ำเรียนมา เธอรู้ว่าตัวเองน่าจะโดนยาประเภทไหน ถ้าหากอยากเอาตัวรอดก่อนที่ยาจะออกฤทธิ์ แค่ขับรถกลับคอนโดก็จบแล้ว แต่เธอเลือกพาตัวเองเข้ามาในห้อง ซึ่งติดป้ายไว้ตัวเบ้อเร่อว่า ‘ห้ามเข้า’ เพราะรู้ว่าข้างในห้องนี้มีเขาอยู่ยังไงล่ะ
‘เขา’ ที่เข้ามาป่วนหัวใจเธอราวกับล้อเล่น เธอเองก็อยากป่วนเขาบ้าง เขาจะได้ไม่หนีหายไปนานๆ ให้เธอจมอยู่กับความคิดถึงอีก
“กลับบ้าน”
ไล่สายตามองสำรวจชุดบนร่างกายแสนเย้ายวนอีกครั้ง ออกปากไล่ให้กลับบ้านด้วยน้ำเสียงกระด้างเย็นชา อยากให้เธอรีบกลับไป ก่อนที่ทุกอย่างมันจะไม่เหมือนเดิมอีก ดวงตาคมกริบเบือนหนีไปอีกทาง เมื่อริมฝีปากบางที่กดเข้าหากัน น่าลิ้มลองจนห้ามใจแทบไม่ไหว
“ไม่กลับ! คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงกล้าสั่งฉัน”
“คุณ? หึ!”
สรรพนามกับแววตาหาเรื่อง ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกขันไม่น้อย มือหนาคว้าหมับเข้าที่ปลายคาง ดึงรั้นให้เชิ่ดขึ้นสบสายตา
“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใคร?”
พลั่ก!
“อย่ามาขู่เนียร์ด้วยสายตาแบบนี้นะ”
“ทำไม ไม่ชอบเหรอ?”
ชอบต่างหาก! ชอบมากๆด้วย!
เสียงนั้นดังก้องอยู่ภายในใจ ถ้าไม่รู้เหตุผลที่เขาเข้ามาป่วนตัวเอง เธอไม่มีวันบอกเขาหรอก ว่าเธอชอบเขาไปแล้ว
“อือ ไม่ชอบหรอก!”
“แล้วแบบไหนถึงจะชอบ?”
ริมฝีปากหนาคว่ำลง ยกคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก บังคับให้เคลื่อนไหวไปมา บนแก่นกายที่ถูกบังคับให้มันนิ่งสงบ มองสบดวงตาคู่หวานอย่างกดดัน ให้เธอตอบคำถามของตัวเอง
“แบบนี้”
ริมฝีปากบางกดลงบนกลีบปากสีคล้ำ กลิ่นบุหรี่หอมกรุ่นทำคิ้วเรียวขมวดมุ่นลง ลากลิ้นบนกลีบปากช้าๆ อย่างที่คนตัวโตเคยทำ ดวงตากร้าวขึ้น เมื่อริมฝีปากนั้นไม่ยอมศิโรราบให้
“หึ!”
พ่นเสียงในลำคอใส่คนอวดเก่ง ใจกล้าเริ่มก่อนมันก็ดีอยู่หรอก แต่เริ่มโดยที่ไม่มีประสบการณ์เลยมันน่าขำ และเขาไม่ชอบคนอวดเก่งด้วย
“ก็คนทำไม่เป็นนี่”
“สอนไม่จำ”
ริมฝีปากหนาเปลี่ยนเป็นฝ่ายครอบครองริมฝีปากหวานล้ำ ยกมือกดด้านหลังท้ายทอยไว้แน่น ไม่ให้คนตัวเล็กขยับใบหน้าหนีจูบรุนแรงของตัวเอง
‘จูบแห่งการลงโทษ’
โกรธที่เธอเข้ามาอยู่ในพื้นของตัวเอง โดยที่เขาไม่รู้เลยสักนิด ทั้งที่สั่งให้คนคอยจับตาดูเธออยู่ตลอด
โกรธที่เธอไม่ระวังตัว โดนใครก็ไม่รู้วางยา ทั้งที่คนของเขาทุกคนในนี้ รู้จักเธอเป็นอย่างดี
โกรธที่เธอใส่ชุดบ้าบออะไรก็ไม่รู้มาที่นี่ ทั้งที่ร่างกายนี้ของเธอ เขาสุดจะหวงแหน
โกรธมาก ทุกๆอย่างที่เธอเป็นอยู่ ทำให้เขาโกรธมากที่สุด
“อึก!”
“อืม … เดี๋ยวให้คนไปส่งที่คอนโด”
คนที่รู้จักคนตัวเล็กดีทุกอย่าง เป็นฝ่ายผละออกไปก่อน ไม่ได้รู้สึกเสียดายจูบที่ทำให้หงุดหงิด ต่างจากอีกคนที่โดนอารมณ์ปรารถนาปั่นป่วน และกำลังรู้สึกเสียดายจูบรุนแรงจนไม่อยากไปไหน ส่ายใบหน้าปฏิเสธระรัว คว้าลำคอหนาไว้แน่น ซบใบหน้าลงหนีจากสายตาดุกร้าว
“ไม่เอา”
“อย่าดื้อ”
ดุคนอายุน้อยกว่าเสียงเบา มองแผ่นหลังขาวเนียนน่าลูบไล้ สันกรามขบเข้าหากันแน่นจนเกิดเสียง
รีบกลับไปเสียตอนนี้จะดีกับร่างกายเธอที่สุด ถ้าไม่กลับ ร่างกายเธออาจจะย่อยยับอยู่ใต้ร่างเขา
เขาเองก็ดื่มไปไม่น้อย ซ้ำยังโดนคนของตัวเอง ใช้เป็นหนูทดลองยาตัวใหม่อีกด้วย ตอนแรกมั่นใจว่าตัวเองอดทนต่อฤทธิ์ยาได้ ตอนนี้ไม่ค่อยมั่นใจ เพราะปัจจัยเล็กๆที่นั่งอยู่บนตัก เธอเป็นตัวแปรสำคัญที่ไม่อยู่ในแผนการมาตั้งแต่แรก
“ไม่เอา!”
ถ้าต้องเสียตัวให้ใครสักคน มันก็ต้องเป็นเขานี่แหละ เธอรู้จักเขามานาน เขาเข้ามาป่วนหัวใจตั้งแต่ตอนเธอเรียนอยู่ แม้ตอนแรกจะไม่ค่อยพอใจ แต่ตอนนี้เธอพอใจมากเลยนะ อยากให้เขาได้มันไป ครั้งแรกของเธอ อยากให้มันเป็นเขาคนนี้
- Writer
