ไม่คิดว่าคำพูดของพี่เลย์มันจะมีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันขนาดนี้ สามารถทำให้ฉันน้ำตาคลอได้ในขณะที่กำลังมองแผ่นหลังของเขาอยู่
หยดน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างโดยที่ฉันไม่รู้ตัว ทำให้ต้องรีบยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกแบบลวกๆ ก่อนที่จะจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อย
หลังจากที่จัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองเรียบร้อยแล้ว ฉันรีบลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูห้องก่อนจะรีบวิ่งไปขึ้นลิฟต์ลงไปยังชั้นล่างของคอนโด
ฉันเรียกแท็กซี่กลับบ้านเองไม่ได้รอให้พี่เลย์ไปส่ง ฉันไม่สามารถทำใจนั่งรถไปด้วยความอึดอัดได้ และเมื่อกี้พี่เลย์ก็…
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะสะบัดความคิดบ้าๆ ออกจากหัว
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่
ฉันรีบวิ่งขึ้นบันไดหวังว่าจะไม่เจอเฮียคานส์ แต่ดันเจอกับเฮียที่กำลังอยู่ที่ชั้นสอง
“ไหนบอกว่าไอ้เลย์จะมากินข้าว ?” เฮียเลิกคิ้วถามอย่างแปลกใจ
“พะ พี่เลย์ติดธุระค่ะ…”
“อื้ม” เฮียมองหน้าฉันเหมือนกำลังสังเกต
