8 - หงุดหงิด !!
745 Words
พี่เลย์นะพี่เลย์ เพราะอะไรกับถึงได้มองเห็นฉันเป็นคนอื่นขนาดนั้น ทั้งที่เราโตมาด้วยกันแท้ๆ ถึงจะไม่ได้ถึงขั้นสนิทกันมาก แต่ก็เห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ไม่น่าจะใจร้ายกับฉันมากขนาดนี้เลยนี่นา
“ค่ะ! ต่อไปไอริสจะไม่เสนอหน้ามาที่ห้องของพี่เลย์อีกแล้ว” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วพูดในสิ่งที่พี่เลย์ต้องการจะได้ยิน “สบายใจแล้วนะคะ”
“อื้ม”
“ส่วนเรื่องที่พี่เลย์ เอ่อ จะ จูบไอริส ไอริสจะคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น…”
“มันก็เรื่องของเธอ เพราะถ้าเป็นฉัน…ก็คงจะไม่ใส่ใจ”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ อีกครั้ง ก่อนจะเก็บอุปกรณ์ทำแผลให้เข้าที่แล้วยกไปเก็บไว้ที่เดิม
“ดะ เดี๋ยวไอริสโทรเรียกให้พี่โจ้มารับก็ได้ค่ะ แล้วจะบอกเฮียว่าพี่เลย์ปวดหัว เลยไปส่งที่บ้านไม่ได้”
พี่โจ้คือลูกน้องคนสนิทของเฮีย ไว้ใจได้ เพราะเวลาฉันอยากไปไหนถ้าเฮียไม่ว่างก็จะให้พี่โจ้พาไปตลอด
ฉันเห็นว่าพี่เลย์เงียบไปก็เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากำลังจะกดโทรออกไปหาพี่โจ้
“ไม่ต้อง!!” โทรศัพท์ของฉันถูกพี่เลย์คว้าออกไปคามือ “หาเรื่องให้ฉันเจอบ่นหรือไง”
“จะไปส่งไอริสเองเหรอคะ”
“เออ!!”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อยกับคำตอบของพี่เลย์ อะไรกันที่ทำให้พี่เลย์กลายเป็นคนขี้หงุดหงิดมากขนาดนี้ เพราะสถานะคู่หมั้นของเราอย่างงั้นเหรอ
ภายในรถ…
ฉันพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดเพื่อถามในสิ่งที่ค้างคาใจในตอนนี้ แต่ด้วยความเงียบของพี่เลย์ จึงทำให้ฉันลังเล
“มีอะไรจะพูด ก็พูดมา”
ฉันรีบก้มหน้าลงทันทีเมื่อพี่เลย์ละสายตาออกจากถนนหันมาถามฉัน
“ระ รู้ได้ไงคะว่าไอริสจะถามอะไร…”
“เธอจ้องฉันขนาดนั้น คิดไว่าฉันไม่รู้ตัวเลยหรือไง”
“…..” ฉันเม้มปากแน่นด้วยความรู้สึกประหม่า ไม่คิดว่าตัวเองจะเผลอมองพี่เลย์จนกระทั่งเขารู้ตัวแบบนี้
“สรุปมีอะไรจะพูด ?” พี่เลย์ถามอีกครั้ง
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วตัดใจพูดในสิ่งที่สงสัยออกไป “เมื่อก่อนพี่เลย์ไม่เห็นจะเป็นแบบนี้เลยนี่คะ”
“แล้วยังไง ?”
“ที่พี่เลย์เป็นแบบนี้เพราะสถานะคู่หมั้นของเราใช่ไหมคะ”
“ก็มีส่วน”
“อะไรอีกคะ เหตุผลอะไรที่ทำให้พี่เลย์ต้องหงุดหงิดใส่ไอริสตลอดเวลาแบบนี้”
“ความซื่อบื้อ ความเฉิ่มของเธอ”
“ไอริสก็เป็นของไอริสแบบนี้มาตั้งนานแล้ว…”
“อื้ม”
สิ้นสุดคำพูดของพี่เลย์บรรยากาศภายในรถก็กลับมาเงียบสงัดอีกครั้ง เป็นแบบนี้มันน่าหนักใจจริงๆ
“ไอริสอยากให้เราคุยกันเหมือนเดิมนะคะ พี่เลย์ก็รู้แล้วว่าเรื่องหมั้นก็เป็นแค่การตบตาคุณพ่อ” ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ในตอนนี้มือมันเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน
“ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นแล้วค่ะ”
“ถึงจะเป็นแค่การตบตา แต่สุดท้ายเธอกับฉันก็ได้หมั้นกันอยู่ดีไม่ใช่หรือไง!!” พี่เลย์ถามในเชิงตวาดเบาๆ
“ถ้าอย่างนั้นไอริสจะลองขอร้องเฮียดูนะคะ”
พี่เลย์มองหน้าฉัน สายตาของเขามันยากที่จะคาดเดาว่ากำลังคิดอะไรอยู่ “เธอจะขอร้องยังไง ?”
“ก็ ก็อาจจะขอให้เฮียเปลี่ยนคนมาหมั้นกับไอริสแทนพี่เลย์…”
“หึ!! เธอนี่โง่ดีนะไอริส ในเมื่อเฮียพูดกับพ่อเธอขนาดนั้นว่าฉันเป็นคู่หมั้นของเธอ แล้วเธอคิดว่าจะเปลี่ยนได้ง่ายๆ หรือไง!!” พูดจบพี่เลย์ก็เหยียบคันเร่งรถ ในตอนนี้รถแล่นไปบนถนนด้วยความเร็วราวกับอยู่ในสนามแข่ง
“ขะ ขับรถเบาๆ หน่อยได้ไหมคะ มันเร็วไปแล้วนะพี่เลย์”
“หุบปากซะ ยิ่งเธอพูดมันยิ่งทำให้ฉันหงุดหงิด”
พี่เลย์ตวาดเสียงกร้าว ทำให้ฉันรีบปิดปากเงียบทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งของพี่เลย์
แต่ถึงยังไงฉันก็จะลองคุยกับเฮียดูแล้วกัน พี่เลย์จะได้ไม่ต้องมาหงุดหงิดใส่ฉันแบบนี้อีก
- Writer
