เมื่อรู้สึกว่าถูกจ้องนานเข้าสินีจึงหันกลับไป สายตาประสานเข้ากับตาคมที่ฉายแววดุดันอย่างกับโกรธใครมาเป็นร้อยชาติ แม้จะแปลกใจแต่หล่อนก็ยังคงทำตัวไม่ยี่หระและยกของเหลวในแก้วขึ้นจิบตามเดิม และนั่นทำให้ไฟโทสะในใจของชายหนุ่มลุกขึ้นเป็นทวี และยิ่งหงุดหงิดเป็นพันเท่าเมื่อเขาไม่สามารถหาข้ออ้างใดๆ มาใช้กับหล่อนได้ เขากับหล่อนไม่ได้เป็นอะไรกัน แม้แต่ชื่อหล่อนเขาเองก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำ จนในที่สุดเขาเริ่มทนไม่ไหว
“คุณจะนั่งดื่มแบบนี้อีกนานมั้ย” พชรเหลืออดกับท่าทีของหล่อนที่ทำเสมือนว่าเขาไร้ตัวตน
“ฉันมาที่นี่ก็เพื่อมาดื่ม ไม่ให้ฉันดื่มแล้วจะให้ทำอะไร” สินีตอบกลับแล้วยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง หล่อนเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตอบเขากลับไปอย่างนั้น หล่อนอาจจะใช้การดื่มเป็นข้ออ้างในการกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่าง
และขณะที่หล่อนกำลังจะยกแก้วขึ้นดื่มอีกครั้ง ยังไม่ทันที่จรดปากแก้วในมือก็ถูกฉวยไปด้วยน้ำมือของใครบางคน เข
